प्रसंग बारावा - इतर सणांच्या व व्रतांच्या देवता

आपलें कर्तव्य आपण पूजिती । साधूंचें याति नांव पुसती । आपुल्‍या प्रालब्‍धें आपण कष्‍टती । तो बोल ईश्र्वरासी नाहीं ॥४८॥
शिमगा फाल्‍गुन होळीचे दिनीं । नग्‍न होऊनि पुजिती मायाराणी । ती डोळे दवडी अवलक्षणीं । जो पाहूं जाय त्‍याचें ॥४९॥
एसें पहा एकिया भक्ता । फाडफाडूं खाती देवता । परी लाभ न घडे आत्‍महिता । निगुरिया पाखांडास ॥५०॥
पहा वेश्या जालिया नारी । तिचा भलताच अभिलाष करी । तैशा ह्या देवता अविचारी । निगुर्‍यांस पीडिती ॥५१॥
जो कोणी असे राजियाचा लाडका । त्‍याची मान्यता समस्‍त लोकां । तो कांहीं न करी चिंता धोका । तस्‍करा पुंडाचा ॥५२॥
जो निर्धनीं असे काटकाभीतरीं । त्‍यास भलताच धरूं पाहे बेगारी । तैशा या देवता परोपरी मोकळ्याला जाचिती ॥५३॥
जे कोणी श्रीहरीचे उपासक । सकळ देवतांस त्‍यांचा धाक। यम त्‍यापासी मागतसे भीक । उच्छिष्‍ठाची परियेसा ॥५४॥
जया जिवास चढला अहंकार । त्‍याचा अधोगती गेला संसार । ते ना उतरती भवसागर । तूं मी द्वैतपणें ॥५५॥