प्रसंग सातवा - नाम ज्ञान भेद

अविनाशें संपादिलें प्रति उत्तरा । तुज पूर्ण केल्‍या होसील बावरा । आंवरेत ना पुरतेपणाच्या झाका थोरा । तुजसी अंतर पडेल ॥७५॥
तुज मजविण सर्वत्रीं आवडी । असेल तरी सांडी भाव भक्तीची गोडी । मग देईन तुजला सर्वत्र जोडी । वैकुंठ मुक्ति देखील ॥७६॥
निर्गुणा नलगे तुझें सर्वत्र । चारी मुक्ती दिसती अपवित्र । त्‍या लांचक्‍या दासींचा अंगिकार । मी न करी सत्‍य बापा ॥७७॥
जेव्हां सद्‌गुरु कृपा जाली पुरती । तेव्हां रिद्धि सिद्धि ओळंगती । मी तंव त्‍याकडे न पाहेच सती । तुझ्या नामाचा घोष करी ॥७८॥
जैशा साखरेसी वेढिती मक्षिका । त्‍या वारुनी जेविल्‍या पाविजे सुखा । तैशा मुक्ती वारिल्‍या निजनायका । तूं पचीं पडशील ॥७९॥
जे लागले रिद्धिसिद्धीचे ध्यानीं । ते चुकले तुज नामालागुनी । पदें भोगिती बहुत आस धरूनी । पुण्य सामुग्री तोंवरी ॥८०॥
काळविवंचना करुनि वांचणें । कोणे एके समयीं तरी मरणें । परतोनि श्र्वान शूकर भुजंग जन्म घेणें । लागेल त्‍या प्राण्यासी ॥८१॥
निर्गुणा त्‍या रिद्धिसिद्धीचें पावन । सांगेन तुझ्या वैकुंठाचें लक्षण । जैसे विधवा कंठी रांडपण । मोकासा घेऊनियां ॥८२॥
यालागी वैकुंठाची चाड नाहीं मज । अखंड तुझें चरणी राहेन सहज । निज भाव भक्ती प्रेम द्यावें मज । लडिवाळ भक्त म्‍हणोनी ॥८३॥
जैसा भाग्‍याचा आला हरुषती वेश्या । सौभाग्‍य दाऊं म्‍हणती कैशा । भाग्‍य सरल्‍या मोकलती परदेशा । मग देखोनि थुंकती ॥८४॥
तदन्यायें तुझिया धांगडी । पदरीं पुण्य तों लाविती गोडी । पुण्य सरल्‍या करिती देशधडी । चौर्‍यांशी लक्ष्य पंथें ॥८५॥
जों घृतें घागरी भरली संपूर्ण । तोंवरी सिंकां करिती जतन । घृत सरल्‍या पडतसे फुटोन । खापरीं विष्‍टा फेडिती ॥८६॥
जैसें विषयाचा सुखा लागुन । ॠतुकाळीं गुंतलेसें श्र्वान । सुटल्‍यावरी पळे जीव घेऊन । तदन्यायें तुझी मुक्ति ॥८७॥
बाळपणीं गुळ देऊनियां माता । समजावी लडिवाळ सुता । शाहणे जाल्‍या चालवे ना तत्त्वतां स्‍वार्थ देखोनियां ॥८८॥
तैसा मी निज स्‍वार्थासी पातलों खरा । तुझें उचित लटिकें असे दातारा । आम्‍ही भक्तांनीं केलासी साजरा । हें तूं जाण स्‍वामी ॥८९॥
शेख महंमद म्‍हणे निर्गुणा ऐकें । तैसें अंधाराचें मोल केलें मयंकें । तैसा वोळखे ज्ञानसायेकें । तुज आम्‍ही केलें ॥९०॥