प्रसंग सातवा - नाम ज्ञान भेद-सेंडगळाचा दृष्‍टांत

एके यातीचे असें सेंडगळ । अनेक भाषांचे करी कल्‍लोळ । तैसे मजकरवीं बोलवावें सकळ । स्‍वयें लडिवाळ तुझा ॥६९॥
छपन्न भाषा असे प्रगट बोली । कोणासी चार भाषा बोलतां आली । तो म्‍हणे मजसारखी नाहीं खोली । गर्वें मरे जगीं ॥७०॥
जैसे तृण भक्षून माते ढोर । उन्मत्त कांट्या घेती शिरावर । अभिमानें उकिरड्याचा करी फेर । पायें उकरूनियां ॥७१॥
ऐसें एक चार गोष्‍टी शिकले । ते जनीं अभिमानें मिरविले । बहुतेकांस हितोपतां मेले । स्‍वहित नेणती आपुलें ॥७२॥
सर्व विद्यांचें नसतां पुरतेपण । येरूनियेरांसी धरिती अभिमान । धन्य त्‍या सेंडगळाचें लक्षण । अभिमान नेणेंचि ॥७३॥
शेख महंमद म्‍हणे जी ईश्र्वरा । मज सेंडगळासमान दातारा ज्ञान नाहीं दिधलें परमेश्र्वरा । मानी ना तुझे आभार ॥७४॥