करुणापर मागणें - अभंग १ ते ३

१.
न सगे आयुष्य भविष्य संपति । नाम लक्ष्मीपति द्यावें मज ॥१॥
तेणें तिहीं लोकीं होईनं सरता । आणिक कृपावंता न माथें कांहीं ॥२॥
नामयाचेप्रेम मज देईं देवा । न घालावें खेणा संसारासी ॥३॥
वडिलाचें ठेवणें तुणीं अनिलाषिलें । ते देईं बहिलें पांडुरंगा ॥४॥
संसारतारका भक्तजन पाळका । यादवकुळठिळका केशवराया ॥५॥
भवमूल छेदका गोपीमनरंजका । होसी बंधुसखा यादवकुळां ॥६॥
विठयाचा तूं स्वामि भक्तिप्रेम सुख । यदुवंशटिळक यादवराया ॥७॥
२.
तुजवीण जिवलग सोईरे । मज तों नाहींया दुसरे ॥१॥
विठो धांवें दडवा दडवी । भक्त आपुला सोडवीं ॥२॥
वहुत गांजिलों संसारीं । जोजावलों मदमत्सरीं ॥३॥
विषयसर्पें डंखियला । लोभदंभें भक्षियला ॥४॥
कामक्रोधाचीये धाडी । पडिलोंसे बांदवडी ॥५॥
विठा म्हणे राखें लाज । होसी आमुचा पूर्वज ॥६॥
३.
बोलूरे वेदांतीं बोलूरे सिद्धांती । बोलूं नेती नेती अनिर्वाच्य ॥१॥
बोल बोलरे तूं मना । बोल नारायणा समर्पिला ॥२॥
माझा बाप बोल बोलूनियां गेला । केशव बांधिला बोल बोलें ॥३॥
नामयाचा विठा बोल नाहीं निसरला । केशव उभा केला भक्तिसुखें ॥४॥