करुणापर मागणें - अभंग १० ते १२

१०.
मी तुझा अंकिला अगा पंढरिनाथा । ब्रीद आपुलें आतां साच करीं ॥१॥
पतितपावन ऐसें बोलती पुराणें । तारियले हीन अनंत याती ॥२॥
म्हणोनी ब्रीदाचा तोडर तुझ्या पायीं । गर्जताती घाई वेदश्रुती ॥३॥
विठा म्हणे मज देईं चरणसेवा । आणिक केशवा न मागें कांहीं ॥४॥
११.
तीर्थ तपें व्रतें देवातें जोडिलें । तें नामदेवासी दिधलें प्रेमसुख ॥१॥
ऐक्यसुख परब्रम्हा साधिलें । यश जें जोडिलें त्रिभुवनींचें ॥२॥
धन्य तुझें नाम धन्य तुझें नाम । धन्य देवा प्रेम तुझें पायीं ॥३॥
नामा गोतामाजी पायाळु जन्मला । देव भावें आला भूमंडळीं ॥४॥
स्वर्गींचें ठेवणें उमगिलें तेणें । केशवनाम नाणें अगणित ॥५॥
नेत्रीं लेईला भक्तीचें अंजन । उमगिलें निधान नामनाणें ॥६॥
विठा म्हणे देवा तें प्रेम पायीं । न मागतां  देईं केशिराजा ॥७॥
१२.
भिऊनियां निघे समर्थाचे पाठी । वैरियाची भेटी न करी तया ॥१॥
तैसा तुज आलों शरण केशणें । मज त्वां राखावें चरणांजवळी ॥२॥
न करा उदास न राखा अभिमान । माझे अगमन विचारी कां ॥३॥
तुझेनि जें होईल तें मी मागेन । चरणसेवा करीन अहर्निशी ॥४॥
अविद्या अपार संचली हे देवा । याचा मजकूर दावा नाहीं कोणी ॥५॥
देवा मज आतां नको गर्भवास । विटा विष्णुदास विनवीतसे ॥६॥