श्रीकृष्णलीला - अभंग ११ ते १५

११.
गोकुळा येवोनी भेटे नंदादिकां । वैकुंठनायका सांगतसे ॥१॥
कंसानें मांडिला अधर्म बहुत । मारावें त्वरित तयालागीं ॥२॥
लावोनियां आग आपण विझविली । तेंचि परी केली नारदानें ॥३॥
सांगोनियां ऐसें विणा सांवरोन । निघाला तेथून नामा म्हणे ॥४॥

१२.
कंसा हातीं विडा पाहे चहूंकडा । पूतन त्या पुढां काय बोले ॥१॥
जाईन गोकुळा वधीन त्या बाळा । ऐसी त्या चांडाळा बोलतसे ॥२॥
विष भरूनि स्तन निघाली पूतना । तीतें देखुनी कान्हा दूध मागे ॥३॥
येऊनि द्वारीं थोकली तंव यशोदा देखिली । कृष्णा आली माउली राहें उंगा ॥४॥
तंव अधिकचि आळी करी वनमाळी । येरी म्हणे दे जवळी पाजीन दूध ॥५॥
पूतने वोसंगा दिधलासे कान्हा । घटघट पय पाना करीतसे ॥६॥
शोषियलें विश्व न धायची भूक । नामया स्वामी न राखे प्राण तिचा ॥७॥

१३.
श्रीकृष्ण जन्मला वार्ता ही ऐकोनी । चिंता कंसा मनीं प्रवर्तली ॥१॥
उद्विग्न मानसीं कंस तो बैसला । सन्मुख देखिला महाबळ ॥२॥
गौरवोनी त्यासी सांगे वर्तमान । शत्रूसी जाऊनि कोण मारी ॥३॥
महाबळ दैत्य प्रतिज्ञा बोलत । शत्रूसी त्वरित मारीन मी ॥४॥
नामा ह्मणे ऐसा बोलूनि निघाला । वेष धरिला तेणें कपट ॥५॥

१४.
विप्र वेष तेव्हां घेऊनि निघाला । गोकुळासी आला लागवेगें ॥१॥
पुत्रोत्सव कोठें लोकांला पुसत । भावीत सांगत नंदाघरीं ॥२॥
ऐकोनियां ऐसें आला अकस्मात । येशोदा देखत सन्मुख त्या ॥३॥
श्रीकृष्णासी तेव्हां वोसांगीं घेतलें । दंडवत केलें ब्राह्मणासीं ॥४॥
सन्मुख बैसोनि वर्तमान पुसे । बाळाचें या कैसें चिन्ह सांगा ॥५॥
पंचांग त्या वेळीं टाकिलें कपटासी । मान तुकावोनि पाहातसे ॥६॥
नामा ह्मणे मैंदें पंचांग पाहून । यशोदा लाऊन बोलतसे ॥७॥

१५.
तुझिया पुत्रासी लागलेंसे मूळ । करील निर्मूल सर्व-त्रांचें ॥१॥
बाळकाचे अंगीं अवचिन्हें बहूत्त । नेऊनि गर्तेंत टाका यासी ॥२॥
लोभ धरूनियां ठेवाल बाळाशी । ग्रासील सर्वांसी एक-दांची ॥३॥
ऐकोनी यशोदा गहिवरोनी बोले । गर्गानीं कथिरेले उत्तम गुण ॥४॥
अमंगळ वाणी पुनरपि बोलिला । गर्ग तो चुकला गणितासी ॥५॥
स्तनपान करीत असतां श्रीकृष्ण । मांडिलें विंदान नामा ह्मणे ॥६॥