२८४१
वेदवाणी देवें केली । येर काय चोरापासून झाली ॥१॥
सकळ वाचा वदवी देव । कां वाढावा अहंभाव ॥२॥
ज्या ज्या वाणी स्तुती केली । ते तीक देवासी पावली ॥३॥
एका जनार्दनीं मातु । वाचा वाचक जगन्नाथु ॥४॥
२८४२
आब्रह्म भुवन एक । तर्पण जाहलें ऐक्य ॥१॥
कैसा होता हे ब्रह्मयज्ञ । ब्रह्मा दृष्टी ब्रह्मार्पण ॥२॥
सव्य अपसव्य न लगे जाण । पितरापितर जनार्दन ॥३॥
एका जानर्दनीं तिलोदक । ब्रह्मरुप तिन्हीं लोक ॥४॥
२८४३
कर्म करितां फलाशा वाढे । तें तें फल भोगणें घडे ॥१॥
कर्म करितां फळ बाधक । न करितां प्राप्त नरक ॥२॥
ऐशीं कर्माची रहाटी । सदैव देखे उफराटी ॥३॥
एका जनार्दनीं कर्म । तेथें कैंचा भवभ्रम ॥४॥
२८४४
कर्म करतां काहीं न कळे विचार । परि द्वेषाद्वेष संचार होतां असे ॥१॥
राजस तामस सात्विक तें देखा । उपाधी ते देखा मूळ जाणा ॥२॥
यथाविधी कर्म न घडे निश्चयें । उणें पडतां जाय पतनासी ॥३॥
एका जनार्दनीं नाम मुखीं गातां । सर्व कर्में तत्त्वतां घडती सांग ॥४॥
२८४५
नाना कर्माचियां लागतां पाठीं । भ्रमचि जगा होय शेवटीं ॥१॥
नोहे कर्म यथासांग वाउगाचि मग श्रम होय ॥२॥
जाय तळा येत वरी । बुडक्या परी बुडतसे ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । कर्म न करुं जाण ॥४॥
२८४६
संध्यावंदनीं प्रणव जपावा । वाच्य वाचकु प्रणव अवघा ॥१॥
कैसी संध्येसी साधिली संधी । देहीं हारपली देहबुद्धी ॥२॥
छंद ऋषि मंत्र उच्चार । तीं अक्षरीं झालें अक्षर ॥३॥
जपी जपमाळा मौनी । संध्या साधिली निज समाधानीं ॥४॥
सायं प्रातः माध्यान्हींक । तिहीं संधीं निःसंदेह एक ॥५॥
काळेंक काळ तीन चुळा पाणी । संध्या साधिली एका जनार्दनीं ॥६॥
२८४७
कर्म करसी तरी कर्मठचि होसी । परि निष्कर्म नेणसी कर्मामाजीं ॥१॥
ब्रह्मालागीं कर्म सांडणें हें कुंडें । पाय सांडोनि पुढें चालुं पाहसी ॥२॥
डोळ्यांची नव्हाळी घेवों जातां करतळी । पाहों जातां मुळीं पाहणेंचि नाहीं ॥३॥
एका जनार्दनीं सर्व कर्म पाहीं । सांडी मांडी नाहीं तये ठायीं ॥४॥
२८४८
कर्मक्रिया जेणें कळे । तोचि कर्मी कां नाकळे ॥१॥
काय करुनी कर्म सकळ । हरिप्राप्तीविण निष्फळ ॥२॥
कर्मीं ब्रह्मा प्रतीति नाहीं । तरी त्या कर्म केलें काई ॥३॥
एका जनार्दनीं कर्म । कर्मीं पाहे परब्रह्मा ॥४॥
२८४९
कोटी जन्म आम्हीं करूं हरिकथा । कर्मकांड माथां धरूनियां ॥१॥
ऐहिकादि कर्में करुनी सर्वदा । भजो जी गोविंदा निरंतर ॥२॥
यजन याजन करुनी अग्निहोत्र । पूजोनि पवित्र द्विजवर ॥३॥
एका जनार्दनीं कर्म ब्रह्मा एक । वेदान्ती विवेक बोलियेला ॥४॥
२८५०
मर्दुनी शंखासुरा हातें वागविसी कलीवरा । तेवीं निवटोनि अहंकारा । माझ्या वागविशी शरीरा ॥१॥
येथें नवल नव्हे पहा हो । माझा देहचि वागवे देवो ॥२॥
शंख वाजविशी नाना स्वरा । तें तंव न बाधी शंखासुरा ॥३॥
तैसी चेतउनी माझी गिरा । बोली बोलविता तूं खरा ॥४॥
कर्म कार्य कर्तव्यता । माझेनि नांवें तूंचि आतां ॥५॥
एका जनार्दनीं निजात्मता । कर्म करून नित्य अर्कता ॥६॥
२८५१
जाणतेपणें विधिनिषेध पोटीं । अज्ञान तें दृष्टी पळे दूर ॥१॥
अज्ञान बरवें अज्ञान बरवें । सज्ञान तें हावे बुडोनि जाये ॥२॥
अज्ञानें ज्ञान होतसे आपण । सज्ञानें मीतूपण घडतसे ॥३॥
एका जनार्दनीं अज्ञानाची बरा । सज्ञनाचा वारा नको मज ॥४॥
२८५२
आम्हां विधिनिषेधाचें नाहीं पैं कारण । नाम मुखीं स्मरण गोविंदाचें ॥१॥
घडेल तें घडो जोडेल तें जोडो । आम्हीं तों न सोडोंक रामकृष्ण ॥२॥
शरीर पतन घडे अनायासें । काय तें सायासें जतनेंचि ॥३॥
एका जनार्दनीं श्रीरामावांचुनीं । दुजा छंद मनीं हा न वाहे ॥४॥
२८५३
विधिनिषेध कवणेपरी । कार्या कारण ते परी ॥१॥
नाम जपतां सादर । विधिनिषेध पळे दूर ॥२॥
व्रत करा एकादशी । कंठीं मिरवा तुळशी ॥३॥
करा घोष हरिकथा । विधिनिषेध वंदीत माथां ॥४॥
एकपणें जनार्दनें । एका विधिनिषेध नेणें ॥५॥
२८५४
काय जाणों विधि- । निषेधाचे ते बुद्धी ॥१॥
आम्ही गाऊं नाम मुखें । नाचुं सुखें कीर्तनीं ॥२॥
न पडो भलतिया भरीं । वाचे म्हणों हरिहरी ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । विधिनिषेध गेला पूर्ण ॥४॥
२८५५
विधिनिषेध धरितां मनीं । सहजें कार्य होय हानीं ॥१॥
जें जें वेळे जें जें घडे । विधिनिषेध सर्व जोडे ॥२॥
अन्य नाहीं विचारणा । कार्यकारण सर्व जाणा ॥३॥
एका जनार्दनीं खूण । जाणते ते परिपुर्ण ॥४॥
२८५६
पूजा यथासांग पूर्ण । न घडे तरी संतपूजन ॥१॥
करितां ऐसा संकल्प । तेणें जोडे महातप ॥२॥
ध्यानीं ध्यातां संतचरण । होईल मना समाधान ॥३॥
ऐसा पूजेचा सोहळा । एका जनार्दनीं पाहे डोळां ॥४॥
२८५७
पूजा करूं तरी पूजे नाहीं ठाव । भाव धरूं तरी देवचि देव ॥१॥
करुं तरी पूजा कवणाचि सांगा । देवाविण जागा रिती कोण ॥२॥
एका जनार्दनीं पूजेसी नाहीं ठाव । अवघा व्यापला देवाधिदेव ॥३॥
२८५८
पूजेचे प्रकार असती सोळा बारा । ते मी दातारा नेणें कांहीं ॥१॥
म्हणवितां दास मनीं धरूनि आस । धरिलीसे कास जनार्दना ॥२॥
सायास संकट न करी व्रताचार । गाईन निरंतर जनार्दनु ॥३॥
एका जनार्दनीं शरआण मने वाचें । तया पूजनाचें सुख होय ॥४॥
२८५९
पूजा करुं कैशी देवा । वाचे आठवुं केशवा ॥१॥
हेचि माझी पूजाविधी । सर्व टाकिली उपाधी ॥२॥
घालूनि निर्मळ आसन । पूजुं संतांचें चरण ॥३॥
दृढ करूं भाव साचा । सदा छंद रामनामाचा ॥४॥
एका जनार्दनीं पूजा । सर्वभावें गरुडध्वजा ॥५॥
२८६०
देवपूजे ठेवितां भावो । तो स्वयेंचि जाला देवो ॥१॥
आता कैसेनी पूजुं देवा । माझी मज होतसे सेवा ॥२॥
अन्न गंध धूप दीप । तेंही माझेंचि स्वरुप ॥३॥
एका जनार्दनीं करी पूजा । तेथें पूज्य पूजकू नाहीं दुजा ॥४॥