२६६८
आशा टाकुनी फकीर जाला । परी भिक्षा मागणें जन्म गेला ॥१॥
तैशी नोहे परमार्थ रहाटी । शुद्ध मन करीजे पोटीं ॥२॥
सर्वांभुतीं नांदे एक देव । वाउगा कां वाढवा अहंभाव ॥३॥
जे जे वाणी स्तुति केली । ती ती देवासी पावली ॥४॥
ऐसा धरी दृढभाव । एका जनार्दनीं मागें ठाव ॥५॥