परम परदेश कठिण कांते ।
कसे ग तुज न्यावे सगुण शांते ।
नाही पाहिले उष्ण कधि ग आजवर तु सुकांते ॥धृ०॥
श्रेष्ठ तू मुखरण नारित । तूवर त्या चवर्या वारित ।
उभ्या कराव्या सर्व अशि ग तू नाजुक नगरित ।
तुझे रूप सुंदर बहारित ।
गलुंगे गेंद तयारित ।
असे सौख्य जावे त्यजुन हेच प्रारंभी विपरित ॥
नको करु आग्रह आकरित ।
फिरुन येऊ माघारे त्वरित ।
कोण करिल सांभाळ होईल तुझी आबळ रवारीत ॥चाल॥
शीत उष्ण अद्भुत प्रभंजन गडे गंगातिरचा ॥
कोमलांग केवळ त्यात तू कलिजा अंतरचा ॥
काय आमचे निजद्रव्य सर्व संसार तूच घरचा ॥चाल॥
म्हणून निरवितो चंद्रवदने । चतुरचातुर्य सुशिलसदने ।
समज मनि कुरवाळू किती मुख शयनी सौख्य दाते ॥१॥
घडोघडी ह्रदयी तुला धरतो ।
शांतवन कवटाळुन करतो ।
क्षण क्षणा गुण सगुण स्नेहाचे चित्तामधे स्मरतो ॥
परस्थळी हा काम आवरतो ।
दुष्ट मानुन मागे सरतो ।
समाधान होइना तुझ्याविण म्हणून भवता फिरतो ॥
होता कधी वियोग मग झुरतो ।
दुःख ते सोसुन सावरतो ।
दुजाभाव दूर करुन सदोदित तव मरण मरतो ॥चाल॥
अंतःकरणा पासुन प्रिया तू आमची आवडती ॥
प्रीतिची प्रियकरिण करूना कदापि नावडती ॥
तुला त्यजुन शिरी प्रवास ध्यावा म्हणुन जिव तडफडती ॥चाल॥
करावे काय प्रसंगाला । आवडले मुळीश्रीरंगाला ।
तशासारिखे भोग भोगणे प्रापत सुरुपवते ॥२॥
विरळ तुजऐसी प्रीतपोष्णा ।
उष्ण ना शीतळ मंदोष्णा ।
विषयकाळी समधात सदा सर्वांग चतुर कृष्णा ॥
भोगिता न पुरे मनतृष्णा ।
सकळ वनितात तू सहिष्णा ।
सर्वगुणसंपन्न पंचरत्नात सगुण लष्णा ॥
शब्द शुभदायक अति तृष्णा ।
पुरे ना तुळिता सुधेष्णा ।
चाल चालसी संथ जसी उत्तरपंथी पयोष्णा ॥चाल॥
अमृतवेळा पाहुन ब्रह्मदेवाने मुर्त घडली ॥
फिरत फिरत चार्यांशी गाठ बरी मानवात पडली ॥
लावण्याची सहज अम्हाला संदुक सापडली ॥चाल॥
स्वस्थ सावलित रहा घरि तू ।
शोक सागर हा दूर करी तू ।
तुझ्या गळ्याची आण त्वरित येऊ घरी भाग्यवंते ॥३॥
ठेवुन हस्तीवर जरिपटका ।
निघाले रावसाहेब कटका ।
नको घालु आडकाठि साजणी कर आमची सुटका ॥
सोसेना ममतेचा चटका । आदर उपचार आता लटका ।
पाहुन तुझे दीन म्लान वदन मारिता नये झटका ॥
एकांती बसलो साधटका ।
बोल बोलसी तरि तुटका ।
सोड सोड जाउंदे नको धरु कोमल करी पटका ॥चाल॥
कंबरबस्ता करुन निघे निज मंदिरचा ऐना ॥
आता कधी भेटाल फिरुन पहा तरि राजिवनैना ॥
अश्रुपात करी पुशित चालली बोलवित मैना ॥चाल॥
कवन करी गंगु हैबती ।
झडती नावाच्या नौबती ।
महादेव गुणी सुगर प्रभाकर सुमित्र रसवंते ॥४॥