सण शिमग्याचा आला ।
उठा आनंदामधे रंग खेळू चला ॥धृ०॥
सफेत शेला चंदेरिचा पांघरा ॥
सजुन बसा प्रियकरा ।
समोर राहुन उभी मी चमकेन जरा ॥
कुच कवटाळुन धरा ।
धन्य पुण्यामधी आपुण राज अंबिरा ॥
जोडा सजला शिरा ॥चा०॥
सख्या तुझ्यारे संगतिने ॥
सुखाचा रंग खेळेन प्रीतिने ॥
घडोघडा रूप पाहिन भक्तिने ॥
मुखामधी विडी घालिन शांतिने ॥चा०॥
हौस पुरवा पदर पसरिते तुला ॥१॥
गुलाल गोटे हाति घ्या राजेश्वरी ॥
फेका छातीवरी । ठुमकत येऊन बसेन मांडीवरी ॥
चला राजमंदरी । उशीर करु नये आता उठा झडकरी ॥
मी तुमची सुंदरी ॥चा०॥
वर्षाचा हा सण ॥ करावा गोड सख्या आपण ॥
मरेतो मज राहील आठवण ॥
तुम्हाला माझे गळ्याची आण ॥चा०॥
हसून बोला जाई जुईच्या फुला ॥२॥
बसा झुल्यावर झोपाळा हलविते ॥
रंग पुढे ठेविते । आरसे भवते चौगर्दा लाविते ॥
पिचकार्या आणविते ।
रंग केशरी तुम्हावरी उडविते ॥
तुरा शिरी खोविते ॥चा०॥
गुलाबदाण्या भरून ॥ सख्या तुम्ही खेळा प्रीतिकरून ॥
करे कवटाळुन मजला धरून ॥ गळी मी मिठि मारिन फिरफिरून ॥चा०॥
हर्ष काळजापसून माइना मला ॥३॥
जिकडे तिकडे गुलालगदी उठ ॥
मुख झाका बळकट ।
घ्या शेल्याचा वरून लपेटा घट ॥
पतंगी रंग चोखट ।
कोमळहस्ते तुज ऐसा पोपट ।
भिजउन या चांगट ॥चा०॥
हेत आपला पुरविला ॥
बिछोना मउ माशुक करविला ॥
कृष्ण जणु राधेने मोहिला ॥
असा मी प्रियकर वर निजविला ॥चा०॥
तसा पतीने दिस दृष्टी दाविला ॥४॥
काय जन्मांतरी पुण्य आचरले आधी ।
लय लाउन शिवपदी ।
चित्ताजोगा पती रंगमहालामधी ।
पुत्र देउल हरी कधी ।
शब्द न मोडी प्राणसखा गुणनिधी ॥
खडिसाखर जणु दुधी ॥चा०॥
गंगु हैबती म्हणे ॥ तुला नाही देवकृपेने उणे ।
महादेव कविची वस्ती पुणे ।
छंद करी गुणिराज रसपणे ॥
प्रभाकराने बूट प्रियकर गाइला ॥५॥