पंडुकमरातें रक्षिलें । कौरवकुळाचें हनन केलें ॥
गीतावाक्य उपदेशिलें । सारथी झाले ततसमयीं ॥४१॥
अर्जुन मायेने वेष्टिला । तेव्हां कर्माधार बोधिला ॥
क्षेत्रीं शूरत्व पावला । श्लाघ्य झाला नरदेहीं ॥४२॥
भागवतामाजी एकादशु । उद्धवासी केला उपदेशु ॥
चुकवोनि त्याचा पपाशु । ज्ञानसारांशु प्रेरिला ॥४३॥
धर्म स्थापिला राज्यासनीं । धर्मजिज्ञासा श्रुति म्हणोनी ॥
ऐशी कर्माची कहाणी । सज्जनजनीं ग्राहिजे ॥४४॥
नेत्रीं स्वरुप पाहिजे । कर्णद्वारें श्रवण कीजे ॥
घ्राणें सुवास घेईजे । मुखें बोलिजे संतचर्चा ॥४५॥
गुह्यें मूत्र विसर्ग वीर्य । गुदीं मळपतनाचें कार्य ॥
या नांव षट्कर्म धैर्य । श्रेष्ठ आचार्य बोलती ॥४६॥
जोंवरि देह पाशें बांधिला । तोंवरि कर्म न चुके वहिला ॥
देह त्यागें विटाळला । अर्थ केला कर्मठें ॥४७॥
जित्या हातीं कर्म करिती । मेल्या कर्मभावना नुठती ॥
दशा झालिया स्वीकारिती । होय उपरति कर्मातें ॥४८॥
श्रीसदगुरुचा असा महिमा । भरोनि उरला असे कर्मा ॥
त्यातें त्यागोनि विशेष महिमा । काय आम्हां होइजे ॥४९॥
ऐसें कर्मकांड गहन । जें वेदाचें प्रथम स्थान ॥
प्रत्यक्ष भासे समसमान । त्यातें कोण न मानिती ॥५०॥