हृदयीं श्रीवत्सलांछन । मिरवी भक्तांचें भूषण ।
नाही त्याचा शीण । हृदयीं धरी लातेतें ॥१॥
सत्यभामा दान करी । उजूर नाहीं अंगीकारी ।
सेवकाच्या शिरीं । धरुनी चाले पादुका ॥२॥
राखी दारवंठा बळीचा । सारथी झाला अर्जुनाचा ।
सेवक दासांचा । होय साचा अंकित ॥३॥
भिडा न बोलवे पुंडलिकासी । पाठी उभा मर्यादेसी ।
तुका म्हणे ऐसी । कां हो न भजा माउली ॥४॥