काय करुं कळा युक्ति या कुसरी । जाणिवेच्या परी सकळिंका ॥१॥
नलगे पहावें अबद्ध वांकुडें । उच्चारावें कोडें नाम तुझें ॥२॥
नेणों वेळ नाहीं पंडितांचा धाक । होत कां वाचक योगयुक्त ॥३॥
पुरणींही कोठें न मिळे पाहतां । तैसीं या अनंता नामें ठेऊं ॥४॥
आपुलिया मना उपजे आनंद । तैसे करुं छंद कथाकाळीं ॥५॥
तुका म्हणे आम्ही आनंदेंचि धालों । आनंदचि ल्यालों अलंकार ॥६॥