आत्मज्ञानी भजनी पदे - पद ८

ऐक सुंदरी राजमंदिरी स्वप्न देखिले खटून । अशी वेडी झाले उठून ॥धृ०॥
पहिल्या प्रहरी स्वप्न देखिले ऐक सखे सुंदरी । एक चक्र फिरे मंदिरी ।
त्यावर ॐ सोहं बैसून जाई कैलासमंदिरी । कथा समजा अवधारी ।
चाल ॥
चवहाट बाजार भरला दश देह गुजरी । चौसष्ठ बावन बहात्तर पेठा गुलजारी ।
काही घेणार काही देणार जमले बाजारी । छत्तिस गुण शिपाई घालिति फेरी ॥
अष्टपाकुळका चंचळ फिरती नारी । षड्‍ विकार चोरटे विकल्प कारभारी ।
मनराजा राज्य करिती प्रवृत्ति बसली नटून । कशी वेडी० ॥१॥
दुसर्‍या प्रहरी कारण देही एक नागीण चपळ । तिच्या डोक्यावर भरले तळ ॥
त्या तळ्यामध्ये मासा फिरे अमुप रुप अमळ । बिन उदकाविण डळमळ ॥
चाल
त्रिकुट भुवनी । ब्रह्मदेव सावित्री बसली । ऋग्वेद अकार मात्रा ठसली ।
खेचरी भूचरी चाचरी अगोचरी फसली । स्त्रियाहट्ट चक्री विष्णु लक्ष्मी दिसली ॥
उकार मात्रा यजुर्वेद असली । दश पवन काम करिती पिंडामधी झटून ॥
कशी वेडी झाले उठून ॥२॥
तिसर्‍या प्रहरी सखे पाहिले गोलहाट मंदीर । तेथे पार्वती शिवशंकर ।
मकार मात्रा सामवेद करी गायन सूर । छत्तिस रंगी प्रकार ।
चाल
अलक्ष्यमुद्रा लावून शिव बसले ध्यानी । तेथे महावाक्य गायत्री ॐकार मुनी ॥
प्रेम आसन घालुनी ओम्‍ सोहं उठली ध्वनी । आला सप्तशून्याचा रस्ता त्याच ठिकाणी ॥
शिवनामाची गर्जना होई चहूंकोनी । हे पाहून मसिं आनंद झाला प्रेमे गळा दाटून । क० ॥३॥
चवथ्या प्रहरीं सहस्त्र दळावरी ज्ञानशुक्र उगवला । चौथी बहिणींनी दाविला ॥
जागी झाल्यें भावविवेक वैराग्य बंधु भेटला । भेटतां आनंद वाटला ॥
चाल
अनंतसौख सखयाचें लागेना पार । द्वैत माझें निवाले खुललें अंतर ॥
अंतराळी अभंग मोती भंगेना तिळभर । चरण वंदुनि निघाले बळें सख्याचें घर ॥
अक्षय मोक्षपदीं झाले अमर । दत्त सावतळ प्रसन्न गुरु भीमराव तुरेकर ॥
गणपत आत्मज्ञानीचीं कवनें चतुर घेईल पटून । कशी वेडी झालें उठून ॥४॥