आत्मज्ञानी भजनी पदे - पद ४

गुरुला शिष्य प्रार्थितो सांगा मज ज्ञानमार्ग कपाट उघडा । गुरुराज महाराज दाविती आत्मज्ञान बिकट पगडा ॥धृ०॥
मूळद्वारी गणपति पृथ्वीतत्त्व अपान प्राणाची वस्ती । स्थूळ देही लिंगी ब्रह्म ऋग्वेद आपतत्त्व व्यान प्राण अस्ती ॥
सूक्ष्म देही विष्णूसमान प्राण तेज सुस्ती । यजुर्वेद बहात्तर नाडया कुंडलिनीत चढली सुस्ती ॥
कारण देह शिवाचा सामवेद अनुहात चक्रि दुघडा । वायुतत्व तेणे प्राण वसे अन्न उदक मागे रगडा ॥१॥
महाकारणी कंठी जीव असे आकाशतत्त्व उदान धरती । अथर्वण वेद कंठी सरले आता ब्रह्मांड यावरती ॥
ज्ञानदेहमुखी असे धनंजय तेथे वायु रंग करिती । विराटदेह त्रिवेणी ब्रह्मदेह अकार मात्रा नाग काविं झुरती ॥
श्रीहाटीं विष्णु उकारमात्रा कर्म हिरण्य चौघडा । उन्मनी निद्रा शयनी स्थिरावली महावाक्य घाली पगडा ॥२॥
मायादेहास्त शिव असे अर्धि मात्रा बिंदू ओंकार अंतरी हंसला । दहावा पद्मदेह सहस्त्रदळी गुरुपुत्रास रस्ता  दिसला ॥
ओम्‍ सोहम्‍ इडा पिंगळा सुषुम्ना सप्तसुरि वाद्य बसला । दशदेही कर्मभुवन आटपला मोती टाकून धारिसी सुगडा ॥
येथून पुढे वैकुंठभुवन कैलासी डोळा उघडा ॥३॥
ज्या मार्गाने आलास त्या मार्गाचा रस्ता धर अजून । तेथे मनाचे काही ना चाले वेद शिणले शास्त्रे निजून ॥
उरफाटी दृष्टी करुन कसुटी त्या रुपांत जाई पुजून । देव माझा मी देवाचा एकरुपी गेले रिझून ।
गुरुवाचून मार्ग सुचेना काय पुजून व्यर्थ दगडा । आत्मज्ञानी गणपती बोलले करा द्वैताचा आज रगडा ॥४॥