मराठी मुख्य सूची|मराठी साहित्य|पोथी आणि पुराण|ऋध्दिपुरवर्णन| प्रकरण २६ ते ३० ऋध्दिपुरवर्णन प्रकरण १ ते ५ प्रकरण ६ ते १० प्रकरण ११ ते १५ प्रकरण १६ ते २० प्रकरण २१ ते २५ प्रकरण २६ ते ३० प्रकरण ३१ ते ३५ प्रकरण ३६ ते ४१ ऋध्दिपुरवर्णन - प्रकरण २६ ते ३० महानुभाव पंथातील थोर संत नारायण व्यास बहाळिये यांनी ऋध्दिपुरवर्णन काव्याची रचना केली. Tags : ऋध्दिपुरवर्णनकाव्यमराठीमहानुभाव प्रकरण २६ ते ३० Translation - भाषांतर प्रकरण २६ : राजमढ पटिशाळेचे खांब वर्णन, ओव्या ५ कृपाकटाक्षाचेनि वोलें : पाषाण कोंभ फुटलें : तैसे स्थंब मीरवले : पटिसाळेचे ॥३५१॥कीं देवाचा प्रसाद गहनु : भणौनि माथां वाहाति स्थाणू : आहो अंगीकृत तमोगुणु : नीरसावेया ॥३५२॥कीं आत्मजाची थोरी : देखौनि सौरसु भीतरीं : आपण ताटीस्त द्वारी : पावले ते ॥३५३॥ना ते आर्ता परिहारें : दावीति पाषाणाची सरीरे : जे सांडिलेया ईश्वरे : परि पडतीचि ना ॥३५४॥संबंधु दीधला देवें : भणौनि लागति वानावे : ते खांब नमस्क (रु) नि अघवे : देखें भींतभंग ॥३५५॥प्रकरण २७ : भीतभंग वर्णन, ओव्या ६ ते उंच तरि ऐसे : मांडले दैवंवसें : कीं देवाचिनि श्रीकरस्पर्शे: थोरावले ॥३५६॥की सकळ सीधांता गुढ : ते परवस्तु केवि उघड : भणौनि आपण जाली आड : तदा काळीं ॥३५७॥पापभारें चांचल्यें प्रूथवी: तेथ येउनि उर्वी : कृपादृष्टी नीहाळुनि गोसावी : स्थीर केली ॥३५८॥भूतभवीस्यवर्तमानी : आभयें दीधलें मेदनी : श्रीकरें स्पर्श मी मानी : पाठि थापटीली ॥३५९॥कीं स्वसंवैद्याचीये खूणें : आन कवण जाणे : जें का आगनीत गणने : रुप कीजे ॥३६०॥श्रीमूखें आनुवादु : संख्या करि गोविंदु : तो नमस्कारुनि संबंधु : वीशेषाचा ॥३६१॥प्रकरण २८ : राजमढद्वार वर्णन, ओव्या ८ आसो हे भींतभंद्ग नमस्कारिले : तवं राजद्वार देखिलें : जैसें भांडार उघडलें : परसूखाचें ॥३६२॥कीं तें धर्मगीरीचें कपाट : कीं वीवेकसीहाचा दरकूटा : कीं मोक्षगडाचा दारवठा : उघडला तो ॥३६३॥ना तरि द्वाराचेनि मीसें : मूख पसरौनि जैसें : राजमठू झाडा देत असे : बाह्याभ्यांतरीं ॥३६४॥म्हणे सर्वस्वें नागवलां : भीतरु रीता ठेला : न पत्याल यां बोलां : भणौनि दावीतु असें ॥३६५॥कीं भीतरू भरला आकासा : तारका स्वयंप्रकासा : नांदतां राजमठू जैसा : ब्रह्मगोळु ॥३६६॥कीं भीतरीलां जीवां : गोसावीं देखिला नीगावा : राजद्वार नव्हे हावां : धर्मखींडी ॥३६७॥जेणें द्वारें बीजें : कीजे प्रभुराजें : तेथ एकलेया कां जाइजे : नीलजें मींया ॥३६८॥आपुला श्रीकरु देउनी : मूक्ते केलें जनी : तें राजद्वार नमस्करुनी : देखे उंबरवट ॥३६९॥प्रकरण २९ : उंबरवटा वर्णन, ओव्या ६ म्हणे कवण दैवं केलें उपळीं : जे सरागी चरणकमळीं : बीजे करितां देहळीं : पवीत्र कीजे ॥३७०॥तो साजात्या नीजनामा : भणौनि जी परब्रह्मां : लीळां पदें ठेउनि आस्मा : उधरीला ॥३७१॥कीं बाह्याभ्यांतरा : योजे दृष्टांता पुरा : भणौनि आवडला दातारा : पदें देवों ॥३७२॥कीं संसाराचेनि त्रसें : जे करुनि होते उसिसें : तयाचें आड पडौनि जैसें : वीनवीते कां ॥३७३॥समार्जनाचीया योग्यता : वास पाहाती देवता : भणौनि पुजावेया पात्रता : बहुतां जालीं ॥३७४॥परि काइ दैवं वाखाणी : संबंधु केला श्रीचरणी : जो आब्रह्मा सांडौनी : नमस्कारीजे ॥३७५॥प्रकरण ३० : राजमढप्रवेश, ओव्या ४७आतां सांत आणी सूरसू : म्हणीजैल मठप्रवेसू : जेथ नांदला ह्र्षीकेशू : भणौनिया ॥३७६॥जयाचेनि आज्ञातरणी : लोपले राजसीरोमणी : प्रभुत्वें सांसीनले कव्हणीए : नुधवीति टांगे ॥३७७॥तया समर्थाचेया एकांता : सौरसू केवि होये प्राकृता : कीं देवो कृपाळु भणौनि आनाथा : आडकाठी नाहीं ॥३७८॥वेउलीं त्रसीले वछ : कीं पासमूक्त कडुस : पक्षी झडपीलेयां बाळहंस : गीवसी जननीयेतें ॥३७९॥तैसा भरला वोरसू : करितां मठप्रवेसू : तेथ प्रमये बोलावेया सौरसु : वाचेसि नाहीं ॥३८०॥तर्ही अळंकारेंवीण : न मीरवे काव्यलक्षेण : रत्नें नव्हेति पाषाण : परि राज्या योग्य कीं ॥३८१॥भणौनि शब्दरत्नसोहज्वळा : जाउनि साहित्याचीया वेलाउळा : भरुनि आणु खोळा : उन्मेखाचिया ॥३८२॥ग्रंधसुवर्णमूद्रिके : खेवणूं भावमाणिके : मग दर्शना देवों कवतीकें : श्रीप्रभूराया ॥३८३॥परि काइ काज एणें : मठप्रवेसी जें बोलणें : तें आवधारा नारायेणू म्हणे : श्रोतेयातें ॥३८४॥व्याधापासौनि सूटलें : आर्त पक्षीणीचें पीलें : जेवि नीडें गीवसू आलें : जननीय़तें ॥३८५॥असंभवीयाचें लेंकरुं : घे पयोपान हावरु : तें दैवंदत क्षीरसागरु : जेवि लाहे ॥३८६॥साधनाचां चरीरार्थी : जेवि साध्याची प्राप्ती : ना तरि व्याधिग्रस्त अमृतीं : सौरसू लाहे ॥३८७॥जळाबाहीरा आवचीता : मीन पडे चडफडीता : तो दैवंवसें मागौता : जळचि लाहे : ॥३८८॥तेवि तीये राजभुवनीं : जो आनंदु भरला मनीं : तो कई एकीं वाचा वाणी : प्राकृती मीं ॥३८९॥संभ्रमाचेनि पूरें : झांपलीं बूधीचीं तीरें : तो उछावो न सवरे : इंद्रियेवोघां ॥३९०॥मना चांचल्य न स्फूरे : बूधि बोधत्व वीसरे : अहंकार अहंतत्वेंसी मूरे : आपणपेंची ॥३९१॥इंद्रिय चीत्रस्तीतें : जालीं गात्रें स्तीतमंते : हालिचालि कूंठलीई तेथें : बाहेभ्यांतरीं ॥३९२॥कीं आत्मजाचेनि सळें : स्थंभचि आवतरला बळें : कीं ( नी ) जप्रसादा राउळें : प्रतीष्टीला ॥३९३॥सर्वागीं उदैला स्वेदु : ढळमळीत घ्र्मबींदु : कीं तो सोमकांत पूर्णचंद्रु : द्रवत जैसा ॥३९४॥कीं तो वीरहाग्रीचा उबारा : सर्वागीं स्वेदु अवधारा : कीं हो काज भवज्वरा : सांति जैसी ॥३९५॥की वनमाळीय़ें लावणी : पेलीलें भवतरूसि पाणी : तें वाहात रोमांचसारणी : मज पांतां ॥३९६॥तें प्रेमपरावृखीं : शरीरक्षेत्र मीं लेखीं : भणौनि कोंभैली पुळकीं : रोमबीजें ॥३९७॥कीं भवसूत्रभेण : लेइला रोमांचभुषण : कीं पुनर्भवदर्शना : कांटाळैला ॥३९८॥तें आज्ञान आनाथ बापूडें : कृपा देखौनि उघडें : रोमांचकंच कोडें : लेववीलें ॥३९९॥ह्रदइं भावाची दाटी : चेतना सांडीली दृष्टी : बास्पसदगदीत कंठीं : तेणें बोलवेना ॥४००॥कीं आनुभवाचा माथां : वाउनि सूखाचिया लोथा : तेनें पायेमलें दाटती साम्ता : सादु कांपे ॥४०१॥कीं जाणों नेदी इंद्रिया : जीवा आनंदचोरीयां : भोगितां देखौनि वैरियां : बोलों भीजे ॥४०२॥वाताहात कदळीपत्रें : तैसीं वेपथें सर्व गात्रें : कीं गुणीय़ा देवाचेनि मंत्रें : थरारीली ॥४०३॥तें श्रीरंगाचें राहाण : जगप्रसीध अवतरण : जेथ भुतबाधा सांडण : प्रत्यो आती ॥४०४॥भणौनि तीये देव्हारां : दैवंप्रकृती अवधारा : कंपू नव्हे आंगीं वारा : जगदंबिकेचा ॥४०५॥की जीवदेहाचें धरणें : मज पांतां सुटे झणें : भणौनि भेण वीवर्णे : सर्व गात्रें ॥४०६॥ऐसा लंपटू प्रपंचू : जीवो न सके मोचूं : की उजडला देखौनि सोच्यु : काळवंडला ॥४०७॥दैवं भोगितां अंतरें : कर्मछाया सांडिति गात्रें : कीं गुणीया देवाचेनि मंत्रें : वर्णनासू ॥४०८॥तें जीवीतसल मीं मानी : पळीपतु वीर्हाग्नी : तो भावो उमटसे लोचनी : मीसें अश्रुचेनि ॥४०९॥कीं ह्रदइं श्रीचरणतळें : परीपुर्ण प्रेमजळें : बोसंडतां तुंब डोळे : वाहातु जैसे ॥४१०॥अंत:करणा अनन्यभावें : डोलां देखिलें न राहावे : की तेणें वंचीलें स्वभावें : भणौनि सीणति ते ॥४११॥आतां प्रळयो आठवां : जो ह्रदइं आवतरे सदैवां : जे नीजनाथें कणवा : अवलोकीले ॥४१२॥मनाबूधितें क्रमूनि : आवडि जीवी राहे भरौनि : तैं आयुष्याची बूडे डोणी : वीयोगार्णवीं ॥४१३॥पढियें तयाचा वीयोगु : नूरवी आयुष्याचा भोगु : जेवि अस्तवतां पतंद्गु : नूरे दीपसेखे ॥४१४॥एकें वीरहकातरें : कैसी माणुसें पवीत्रें : जें न साहाति उत्तरें : वीयोगाचीं ॥४१५॥असो हे आठै : भाव राउळे दीधले दळवैइ : वृतीक जाले ह्रदइं आनुरागाचा ॥४१६॥रमण गुणवीसेखीं : पारमार्थिका वीषै कीं : भावी मालाथिलें सात्वीकीं : सानुभावातें ॥४१७॥परि परसूख अनूभवीं : जें सूख संचरें जीवीं : तो रंग गुणयां वांचवी : ऐसा देखो ना ॥४१८॥ना ना देव्हारां प्रसीध : बहुत आइकों मंत्र सीध : परि वीषए सांड नाहीं बहीर्मूद : नेदेखति ते ॥४१९॥कवळ्दलीं कामादि दोखीं : दृष्टि न रीगे वर्णावीशेखी : तेवी कर्माभीमानी लोकी : न देखीजे ईश्वरसूख ॥४२०॥तें परसूख सूखोपचारीं : जेथ सेविले कीकरी : त्या देवाचां सेजारीं : बोली हे ॥४२१॥आवरुनि भावाची उर्मी : म्हणे जेथ नांदीनलें स्वामी : ते रचना पाहों आम्हीं : नेदूम सूखा चीत ॥४२२॥ N/A References : N/A Last Updated : November 28, 2020 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP