अध्याय ४३ वा - श्लोक १२ ते १५

स्वविक्रमे प्रतिहते कुञ्जरेन्द्रोत्यमर्षितः । चोद्यमानो महामात्रैः कृष्णमभ्यद्रवदुषा ॥१२॥

भग्नविक्रम झालियावरी । अत्यन्त क्षोभा पावला करी । हस्तिपें प्रेरितां कृष्णावरी । विजूच्या परी लोटला ॥५६॥
मी कुवलयापीड गज । अर्भकें निस्तेज केलें मज । पायाळावरी जैसी वीज । धरूनि लाज तेंवि भडके ॥५७॥

तमापतन्तमासाद्य भगवान्मधुसूदनः । निगृह्य पाणिना हस्तं पातयामास भूतले ॥१३॥

ऐसा कुवलयापीडयावा । मर्दनीं आवेश यादवदेवा । कुंजरें कलीवर कवळिलां कवा । मुरडे सिंहासमसाम्य ॥५८॥
कधुकैटभनिषूदन । केलें मल्लयुद्धें करून । तैसी प्रकटी आंगवण । श्रीभगवान ऐश्वर्यें ॥५९॥
कुंजरापुढें पळतो हरि । ऐसें मानूनि अन्तरीं । अम्बष्ठ वारंवार प्रेरी । त्याची बोहरी आदरिली ॥६०॥
कुंजर भग्नदर्प । तथापि अंबष्ठ साटोप । यालागीं मुरडला मन्मथबाप । धरिला द्विप शुण्डाग्रीं ॥६१॥
शुण्डा पिळितां प्रबळ बळीं । उलथूनि पडला भूमंडळीं । मृगेंद्र बैसे कुंभस्थळीं । तेंवि वनमाळी गज गांजी ॥६२॥

पतितस्य पदाक्रम्य मृगेंद्र इव लीलया । दंतमुत्पाट्य तेनेभं हस्तिपांश्चाहनद्धरिः ॥१४॥

कुंजर पडतां भूमंडळीं । बळें आक्रमी पायातळीं । दन्त उपडोनि वनमाळी । ठोकी त्यातळीं गज गजपा ॥६३॥

मृतकं द्विपमुत्सृज्य दन्तपाणिः समाविशत् । अंसन्यस्तविषाणोऽसृड्मदबिन्दुभिरंकितः ॥
विरूढस्वेदकणिकावदनांबुरुहो बभौ ॥१५॥

विसर्जूनियां कुंजरप्रेत । हस्तीं वाहूनि गजदंत । कैसे वीरश्रीशोभायुक्त । रामश्रीकान्त शोभले ॥६४॥
स्कंधीं वाहोनि दंतकुलिशें । रंग प्रवेशती तुकटावेशें । रक्तबिन्दु टपकती कैसे । दंतापासोनि स्कंधींच्या ॥६५॥
मद जाणिजे दानोदक । रूढावेश स्वेदपुलक । इत्यादिकीं व्याप्तमुख । शोभा अलौकिक प्रकाशी ॥६६॥
म्हणाल एकला एकट हरि । प्रवेशला रंगागारीं । तरी तो निर्भय शत्रुसमरीं । गोपपरिवारीं प्रवेशें ॥६७॥