संस्कृत सूची|संस्कृत साहित्य|पुस्तकं|संस्कृतकाव्यानि| मंत्ररामायणम्|अयोध्याकांडम्| काव्य १५१ ते २०० अयोध्याकांडम् काव्य १ ते ५० काव्य ५१ ते १०० काव्य १०१ ते १५० काव्य १५१ ते २०० काव्य २०१ ते २५० काव्य २५१ ते ३०० अयोध्याकांडम् - काव्य १५१ ते २०० महाराष्ट्रकविवर्य श्रीमयूरविरचिते ग्रन्थ ‘ संस्कृतकाव्यानि ’ Tags : mayurramramayanमयूररामरामायणसंस्कृत काव्य १५१ ते २०० Translation - भाषांतर रा ज पुत्रीं नतां श्वश्रूः कौसल्या मणिभूषणैः भूषयित्वा समालिंग्य साश्रु प्राह मनस्विनी. ॥१५१॥` प्र य ता भज भर्तारं पतिरेव गतिः स्त्रियाःतव देवसमस्त्वेष सधनो निर्धनोऽपि वा. ॥१५२॥भ ज नीयोऽवमंतव्यो नायं प्रव्रजितोऽपि ते जनकस्य सुताऽसि त्वं धर्म जानासि शाश्वतम्. ' ॥१५३॥सा य ज्ञक्षितिसंभूता श्वश्रूं प्रोवाच सांजलिः` करिष्ये सर्वमेवाहं आर्या यदनुशास्ति माम्. ' ॥१५४॥तां रा मः प्रांजलिः प्राह मातरं पुत्रवत्सलाम्य़ ` अंब ! मा दुःखिता हूत्वा पश्येस्त्वं पितरं मम. ॥१५५॥स म ग्रमिह संप्राप्तं मां द्रक्ष्यसि सुहृद्वृतम् सुप्तायास्ते गमिष्यंति नव वर्षाणि पंच च. ' ॥१५६॥सु श्री रेवं प्रसूमुक्त्वा मातॄरन्या नतोऽब्रवीत्,` संवासात् परुषं किंचिदज्ञानादपि यत्कृतम् ॥१५७॥आ रा धने यत्स्खलितं मातरः शीरभूषणाः तन् मे समुपजानीत सर्वाश्चामंत्रयामि वः. ' ॥१५८॥स म स्तास्ता इति श्रुत्वा रामस्य प्रांजलेर्गिरम् रुरुदुर्वत्सला रामास्तस्मै प्रदुदुराशिषः. ॥१५९॥व्य ज नानिलशीतांबुहृतमोहं धरापतिम् नत्वा सौमित्रिसीताभ्यां सह रामो विनिर्ययौ. ॥१६०॥प्र य त्नात्प्रणतं पुत्रं सुमित्रा पुत्रवत्सला ` रामं दशरथं विद्दि मां विद्धि जनकात्मजाम ॥१६१॥त्वं रा जधानीमटवीं विद्धि शत्रुघ्नपूर्वज ! 'अश्रुपूर्णमुखीत्याह प्रस्थितं निर्जनं वनम्. ॥१६२॥अ म लात्मा ` तथे ' त्युक्त्वा नत्वा सर्वा नृपांगनाः रामेण सीतया सार्धमारुरोह रथोत्तमम्. ॥१६३॥` व्र ज तूर्ण'मिति प्राह सुमंत्रं राम आत्मवान् यं जनेशो जनश्चापि ` क्षणं तिष्ठे'त्यचोदयत्. ॥१६४॥प्रि य पुत्राननं द्रष्टुमुत्थाय द्वारमाअतःगच्छत्येव द्रुतं रामे पपात हुवि भूपतिः ॥१६५॥न ज नन्या न तातस्य न मित्राणं तथा वचःतत्पूर्वं मानयामास रामः श्रुत्वाप्यकर्णवत्. ॥१६६॥श य नं चरमं मत्वा स्त्रियो रुरुदुरुच्चकैः कौसल्या पतिमुत्थाप्य समाश्वासयदाकुलम्. ॥१६७॥सा रा ज्ञ्यस्य भुजं धृत्वा दक्षिणं मंदिरांतर नेतुं प्रचलिता वामं कैकेयी चार्थलालसा. ॥१६८॥अ म नोज्ञचरित्रां तामाह राजा, ` न मां स्पृश नाहं त्वां द्रष्टुमिच्छामि न त्वं भार्या न बांधवी. ॥१६९॥स श्री लाभात्प्रतीतः स्याद्भरतश्चेद्दुराशये ! यन्मे प्रदद्यात्प्रीत्यर्थ मा मां तद्दत्तमन्वगात्. ॥१७०॥का रा मे बत ! कैकेय्या गेहमेतदसंशयम् ` मां राममातुः सदनं नयन्त्वित्यब्रवीन्नृपः ॥१७१॥स म हिष्या गृहे गीतः शायितः शयनोत्तमे अपश्यद्गामरहितं तदचंद्रमिवांबरम्. ॥१७२॥र ज न्यां चिंतयन् रामं भुजमुद्यम्य भूपतिः उच्चैः स्वरेण प्राक्रोश ` द्धा ! राम ! विजहासि नौ ॥१७३॥तं य शस्विनमत्याप्तमयोद्ध्यां पुनरागतं दृष्ट्वालिंग्य भविष्यंति प्रहृष्टा ये त उत्तमाः. ' ॥१७४॥न रा धीशो वदन्नित्थं महिषीमाकुलोऽब्रवीत्,` न त्वां पश्यामि कौसल्ये ! साधु मां पाणिना स्पृश. ॥१७५॥म म देव्यलिनी पद्मं महावातहृतं यथा वत्सं तेऽनुगता दृष्टिरद्यापि न निवर्तते. ' ॥१७६॥सा ज नन्यपि रामस्य विललापाकुला शुचा ` सभार्य सानुजं रामं पश्येयं कमहं नृप ! ॥१७७॥द य या त्यक्तया नूनं मया राजन् पुरा बलात् वत्सेषु पातुकामेषु मातॄणां शातिताः स्तनाः. ॥१७८॥द्वि ज राजमिहाह्लादप्रंदं विद्याविशारदम् नैकपुत्रा विना पुत्रमहं जीवितुमुत्सहे. ' ॥१७९॥व य स्येव प्रिया साध्वी सुमित्रा रामसंस्तवैःशमयामास कौसल्याशोकमग्निमिवांबुभिः. ॥१८०॥ची रा जिनधरं रामं गच्छंतमपराजितम् सीतेवानुगता लक्ष्मीस्तस्य किं नाम दुर्लभम् ? ॥१८१॥हि म रश्मिस्तथा युक्तशीतोष्णोऽतिसुखोऽनिलः रामं सेविष्यति शुचिं न रविस्तापयिष्यति. ॥१८२॥स श्री मान् गाधिजो यस्मै सर्वास्त्राण्याशिषो ददौ,तस्य के न भविष्यंति नम्राः, सम्राट् तवात्मजः. ' ॥१८३॥पौ रा रामं पुरीं त्यक्त्वानुगताः सर्व एव तेपांथा वटामिव श्रान्ता वार्योघा इव धारिधिम्. ॥१८४॥त म सातीरमागम्य पेत्वा तोयं द्रुमच्छदैः सूतानुजकृते रामः सुष्वाप शयने प्रभुः. ॥१८५॥स ज नान्वृक्षमूलेशु सुप्तानालोक्य दुःखितान् अपृष्ट्वैव जगामाशु दर्शितोदग्गतिः क्षणम्. ॥१८६॥द य मानमपि त्यक्तस्रेहं मत्वा रघूत्तमम् पौरा रुदंतो निःश्रीकामयोध्यामगमन् शनैः. ॥१८७॥प रा वृत्य विना राममागतान्स्वपतीन् स्त्रियःरुदंत्यो गर्हयामासुरात्मजेष्वप्यनादराः. ॥१८८॥गो म तीमतरत्तीर्त्वा पूर्वं वेदश्रुतिं नदीम् उत्तीर्य स्यंदिकां रामो कोसलानत्यगाद् द्रुतम्. ॥१८९॥श्री ज ह्नुकन्यामगमन् मुन्याश्रमविभूषिताम् शंकरस्य जटाजूटाद्भ्रष्टां सागरतेजसा. ॥१९०॥भ य घ्नीं संसृतेः प्राप्य शृंगबेरपुरं प्रति तत्रेंगुदीतरोर्मूले रथात्प्रभुरवातरत्. ॥१९१॥स्व ज नैः सह धर्मात्मा रामस्यात्मसमः सखा गुहो राजा निषादानामाजगाम समुत्सुकः. ॥१९२॥तं य शस्वी स्वयं रामः समालिंग्याब्रवीदिति` प्रियैः पितुर्हयैस्तृप्तैरहमंग ! सुपूजितः. ' ॥१९३॥स रा त्रावुदकं प्रास्य सुप्ते रामे धरातलेगुहः सलक्ष्मणोऽतिष्ठद्विनिद्रश्चापबाणभृत्. ॥१९४॥र म णीयगुणः प्रातः सुमंत्रं बहु सांत्वयन् ` पितुः समीपं याही'ति प्रोवाच विरहातुरम्. ॥१९५॥स श्री मान् वटदुग्धेन गुहानीतेन राघवः सलक्ष्मणो जटाः कृत्वा तीर्णो नावा समुद्रगाम्. ॥१९६॥व रा हादीन्मृगान् हत्वा चतुरः स कृताशनः न्यग्रोधमूले सुप्त्वाथ प्रातर्निर्गत्य राघवः ॥१९७॥स म दर्शिनमर्चार्हं भरद्वाजं रघूद्वहःप्रयागे सायमासाद्य ननाम परया मुदा. ॥१९८॥र ज नीमवसद्गामो भरद्वाजाश्रमेऽर्चितः चित्रकूटमगात्तेन मुनिना प्रोक्तवर्त्मना. ॥१९९॥तौ य मस्य स्वसारं तां तीर्त्वा काष्ठैः कृतप्लवौ तस्या स्तीरे निशां नीत्वा चित्रकूटं नगं गतौ. ॥२००॥ N/A References : N/A Last Updated : November 11, 2016 Comments | अभिप्राय Comments written here will be public after appropriate moderation. Like us on Facebook to send us a private message. TOP