लळित - पदे २१ ते ३०

॥२१॥ देह दंडिसी मुंड मुंडिसी । भंड दाविसी नग्र उघडा ॥ध्रु०॥ भस्मलेपनें तृण आसनें । माळभूषण सोंह हें मूढा ॥१॥
अन्नत्याग रे हदयोग रे फट कायरे हिंडसी वनीं ॥२॥
ऐक सांगतों रामदास तो । ज्ञानयोग रे साधितां बरें ॥३॥

॥२२॥ हें काय तें काय । योग काय भोग काय ॥ध्रु०॥ बाहेर जटाभार काय अंतरीं संसार काय ॥१॥
बाहेर काषाय दंड काय । आंत अवघें मंड काय ॥२॥
बाहेर सात्विक ध्यान काय । आंत मद्यपान काय ॥३॥
रामदास म्हणे पाहे । व्यर्थ भगल करून काय ॥४॥

॥२३॥ मिश्रित सारासार । अरे निवडी तोचि चतुर ॥धृ०॥ ब्रह्मनिरंजन अद्वय सत्य । माया जनपर द्वैत अनित्य ॥१॥
मेळविलें जळ अमृत दोनी । हंस जसा पय घे निवडोनि ॥२॥
पा:खीविण खरे निवडेंना । मूढ कसें जनहित कळेना ॥३॥
दास म्हणे निजकौतुक मोठें । अनुभव बोलती शाब्दिक खोटें ॥४॥

॥२४॥ पळापळा ब्रह्मपिसा येतो जवळी । रामनामें हांक देउनी डोई कांडोळी ॥ध्रु०॥ वृत्तिसेंडी बंधनेविन सदा मोकळी । संसाराची धुळी करूनि आंगीं उधली ॥१॥
प्रपंच- उकरडयावरी बैसणें ज्याचें । भोंवता पाळा फिरोनि पाहे जन हे अविद्येचे ॥२॥
धांडनि बैंसे उठोनि पळे द्रुश्य वाटतें । अदृश्य याचें राहणें घेतां नवचे कवणाचें ॥३॥ आउत हात गन नवा ठाईं उतळले । दहावा ठाव म्हणऊन तेथें ठिगळ दिधलें ॥४॥
ऐसें मन हें चंचळ निवृत्तीसी गुंतलें । परतूनियां आलें म्हणऊनि जीवेंचि मारिलें ॥५॥
मीपणाचें शहाणपण जळालें माझें । कोण वाहे देहबुद्धी वस्रांचं ओझें ॥६॥
नलगे आम्हां मानअपमानाचें ओझें । तुझी शुद्धि घेतां गेलें मीपण माझें ॥७॥
आम्ही जन धन देखुनि विचार करितों । आपण ऐसे पिसे म्हणऊनि उमज धरितों ॥८॥
अर्थें भेटों येती त्यांस वेड लवितों । रामीं रामदास ऐसें अबद्ध बोलतो ॥९॥

॥२५॥ कल्याणधामा । रामा कल्याणधामा ॥धृ०॥ दु:खनिवारण नायक सखा । सुखमूर्ति गुणग्रामा । रामा० ॥१॥
दास उदास करी तव कृपा । अभिनव नामगरिमा । रामा० ॥२॥

॥२६॥ तूं येरे रामा । काय वर्णूं महिमा ॥ध्रृ०॥ सोडविले देव तेतीस कोटी । तेवीं सोडवी आम्हां ॥१॥
राम लक्षुमण भरत शत्रुघन । पुढें उभा हनुमान ॥२॥
दास म्हणे भवबंध निवारीं । राम गुणधामा ॥३॥

॥२७॥ हे राघव देई तुझें भजन ॥धृ०॥ अनुताप त्यावरी भक्तियोग । मानिती हे सज्जन ॥१॥
कीर्तन करावें नामें उद्धरावें । अंतरीं लागो ध्यान ॥२॥
दास म्हणे मन अत्मनिवेदन । सगुण समाधान ॥३॥

॥२८॥ नाम मंगळधाम हरीचें हो । संतसज्जना विश्राम ॥धृ०॥ सकळ धर्म अचळ अर्थकाम । स्मरणें स्वानंदाभिराम ॥१॥
गरळचाळशम शिवमनोरम । दास उदास पूर्णकाम ॥२॥

॥२९॥ संगत साधूची मज जाहली । अक्षय पदवी आली ॥धृ०॥ सर्व मी सर्वात्मा ऐसी । अंतरीं दृढमति झाली । जागृतीसहित अवस्था तुया । स्वरूपीं समूळ विराली ॥१॥
बहुजन्मांची जपतपसंपती । विमळ फळेंसि आली । मी माझें हे सरली ममता । समुळीं भ्रांति निमाली ॥२॥
रामीं अभिन्न दास ऐसी हे जाणीव समूळही गेली । नचळे न ढळे अचळ कृपा हे । श्रीगुरुरायें केली ॥३॥

॥३०॥ अणुपासूनि जगदाकारा । ठाणठकार रघुवीर ॥धृ०॥ रामाकार जाहली वृत्ति । दृश्यादृश्य न ये हातीं ॥१॥
रामीं हारपलें जग । दास म्हणे कैंचें मग ॥२॥