Dictionaries | References

चंद्राला म्‍हणते उगवूं नको, अन्‌ सूर्याला म्‍हणते मावळूं नको!

   
Script: Devanagari

चंद्राला म्‍हणते उगवूं नको, अन्‌ सूर्याला म्‍हणते मावळूं नको!

   चंद्र आणि सूर्य तिच्यापुढे आपले तेज पाडूं शकत नाहीत. सौंदर्यसंपन्न स्‍त्रीविषयी म्‍हणतात. ‘ती म्‍हणतात इतकी सुरेख आहे की, चंद्रा०’-बाजीराव मस्‍तानी.

Related Words

चंद्राला म्‍हणते उगवूं नको, अन्‌ सूर्याला म्‍हणते मावळूं नको!   हिंव भरलें चंद्राला आणि ताप भरला सूर्याला   नको   धर्मास नको   नको नको म्हणावयाचें, कोंढून भरावयाचें   नको नको आणि पायली चें चाखो   लोभ्याला भोग नको आणि रागावणाराला शांति नको   धोपट मार्गा सोडूं नको   आपले सामर्थ्यावरी उडी मारूं नको   नको म्हटलें कीं तेंच चांगलें!   आरती ये आणि आपडूं नको   काय म्‍हणते तर्‍हा, कोंबडी म्‍हणते बिलवर भरा, मांजर म्‍हणते हजामत करा !   भीक नको पण कुत्रा आवर, आटप   नको नको होणें   सुतानें चंद्राला ओवाळणें   स्वातंत्र्याचें निंद्य कार्य बरें, परि नको पारतंत्र्याचें वारें   आवडेल ते खाय परी, चोरून घेऊं नको तरी   घर म्‍हणते बांधून पहा, लग्‍न म्‍हणतें करून पहा, व गुर्‍हाळ म्‍हणते लावून पहा   नको होणें   नांव नको!   अविचारें नको मानूं, नको अपमानूं   घरची म्‍हणते देवा देवा, बाहेरची म्‍हणजे मला चोळी शिवा   करीं कंकण, नको आरसा   घरचे देवास नैवेद्य नको   घरच्या देवास नैवेद्य नको   वाटी नको, करवंटी पाहिजे   येवा व्हावा, जावा नको   नक्कल करण्यास अक्क्ल नको   देवस्की नको, माणुसकी हवी   प्रत्यक्षाला प्रमाण नको   चंद्राला पडे खळें आणि शेतकर्‍याच्या खळ्याचें वाटोळें   तूं मला अन्‌ मी तुला   आत्मस्तुतीचा बांका नको फुंकूं फुका   गरिबी पत्‍रकली पण ॠण नको   विवाहाच्या कारणीं, नको अंमगळ वाणी   भीक नको पण कुत्रा आंवर   माशाचे पिलाला पोहायाला शिकवायाला नको   माशाचे पोराला पोहायाला शिकवायाला नको   मी भाग्याची, संगत नको चांडाळाची   सोन्याची सुरी नको घालूं उरीं   स्पष्टोक्तीच्या आंगीं निष्ठा नको वाउगी   आपला अपराध चुकवावया, दुजावर घालूं नको वायां   आपले मनांतील गोष्ट, करूं नको सर्वां प्रगट   खायला फुकाचें आणि काम नको काडीचें   उपास तापास बरा, नको हा संसाराचा पसारा   आहे जे सामर्थ्य, त्याहून नको व्यर्थ   क्षुल्लक वस्तूच्या रक्षणीं, मूल्यवान वस्तूची नको हानी   शहाणा शत्रु पुरवला पण मुर्ख नोकर नको   अज्ञान लोभास घाली, पडूं नको त्याच्या ख्यालीं   अति भूक लागे ज्याला कालवणहि नको त्याला   गळ्यांत गळेसर नको पण खाली अडसर पाहिजे   जातीची खावी लात, परजातीचा नको भात   जेथें नख नको, तेथें कुर्‍हाड (लावणें) कशाला   चहाडखोराचा संशय धर, विश्र्वासूं नको त्‍याजवर   चावडीबाहेर (वर) बोंब मारायला पाटलाची परवानगी नको   मी अन् माझा नवरा, इतरांचा नको वारा   मी अन् माझा नार्‍या, इतरांचा नको वारा   मस्तकावर कोड असलेलें चालेल पण मोडबनिया नको   नको क्षमा कृतघ्नाची, करील हानि सत्त्वाची   नको स्वर्गाची नौकरी, व्हावें नरकाचे अधिकारी   धट्टीकट्टी गरीबी बरी, लुलीपांगळी श्रीमंती नको   पुरवली मीठ भाकरी, पण दुसर्‍याची नको चाकरी   पैची काळजी घेतली म्हणजे रुपयांकडे पहावयाला नको   हांतरुणावर आलेलीका नको म्हणायचें, मग खुणावीत बसायचें   पोटांत नाहीं वाढ अन्‌ जीव करतो लाड   काम झाले पाहिजे तर स्‍वतः जा, नको तर पाठीव दुजा   एका म्यानांत दोन सुर्‍या, (ठेवूं नको वाईट बर्‍या)   पाय घसरला तर घसरुं दे पण जीभ घसरुं देऊं नको   पारशी लोक उगवत्या सूर्याला भजतात   नको गे बाई! कोंकणांतलो घोव, सोंवळा (नेसणें) सोडून घेव पण निरोप देव   नकोरे नको जन्म तो रे भटाचा। कदां तृप्ति नाहीं सदा दीन वाचा॥   गोगलगाय, (अन्‌) पोटांत पाय   समुद्राला कोरड पडली, आणि सूर्याला आग लागली   सूर्याला ग्रहण लागलें सर्व गांवाला सुतक आलें   न (नणं) दुल्याच्या कं (कर्ण) दूल्या जाचूं नको मला, तूं शिल पर घरां तर माझीच गत येईल तुला   खाकेंत खवला अन्‌ महादेव पावला   कारकुनाला बेरी अन्‌ धन्याला धाक   गरीबाचा काळ अन्‌ थोराशी लडिवाळ   पाटलाची सून अन्‌ बटकीचा गुण   पोटभर जेवला अन्‌ देवाला विसरला   खाजवयाला तुर्‍हाटी नाही अन्‌ कावळ्याला आवतण   खालचें झांक अन्‌ मग कर वर नाक   काय पण थाट, अन्‌ पाण्याला फुटका माठ   करनखरीचा बोभाटा अन्‌ झिपरी मारी झपाटा   कोणाच्या संगतीन्‌ काशी अन्‌ कोणाच्या संगतीन्‌ फांशी   कुठलें कुठें अन्‌ उठें उठें भेटे   गोत खाऊन जायचे, अन्‌ खत देऊन जायचें   घरचा माळी अन्‌ सहामासी पाणी घाली   घरांत भय घरकराचो अन्‌ रानांत भय वाघाचो   गांवांत गाय हगली अन्‌ चुलीला आग लागली   जांवई आला माझा, अन्‌ आयाबायांनो तुम्‍ही लाजा   माळाचा कडा अन्‌ गरिबाचा बोडा, फार पिकतो   नटणें दिमाखाचें अन्‌ जिणें कवडी कामाचें   नरशा जेवला घरीं, अन्‌ परशाची शिदोरी   देव आलें घरा अन्‌ कवाड आड करा   देव देतो अन्‌ (पर) कर्म नेतें   दैव आलें द्यायला अन्‌ पदर नाहीं घ्यायला   धरायला डाहाळी अन्‌ बसायला सावली (नसणें)   न्हातीचे बाल अन्‌ खातीचे गाल केव्हांहि दिसणार   गाढवाच्या शेपटाशीं खेळां कां, अन्‌ दांत पडले म्‍हणून ओरडा कां?   
Folder  Page  Word/Phrase  Person

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP