Dictionaries | References

आपली पत घालवितो, तो जिवंत असून मेला दिसतो

   
Script: Devanagari

आपली पत घालवितो, तो जिवंत असून मेला दिसतो

   मनुष्याला व्यवहारामध्ये प्रत्यक्ष पैशापेक्षांहि पतीचा अधिक उपयोग होतो. पण जो पत घालवितो त्याला कोणत्याहि प्रकारे जगात व्यवहार करणें अशक्य होते. पुढे जगून सुद्धा मेल्यासारखा होतो.

Related Words

आपली पत घालवितो, तो जिवंत असून मेला दिसतो   मेला   जिवंत   आळशी जिवंत असून काय, जन्मवरी मृत्युप्राय   ज्‍याची चांगली कीर्ति, तो मेला तरी भूरवरतीं   पत   चोरी करून श्रीमंत होतो, तो चोर असून साव दिसतो   असून असून   अबोलका दिसतो तो खोल घातक असतो   आळसानें जो घेरतो तो मढ्यासारखा दिसतो   कुणबी मेला भुतानें, ब्राह्मण मेला वातानें   अहेवेचा मेला, खेळायला गेला   जिवंत करणे   सांगोसाचा बैल किवणानें मेला   जिवंत असतां उपकार करी, आठवती गत झाल्‍यावरी   दारूच्या कैफांत गुंगतो, तो पशूसारखा दिसतो   जीवंत   चांगला दिसतो वरवर, वाईट असून अंतरीं   दुसर्‍याचा तो भोसडा, आपली ती चीर   जीस बहु वर्षे कष्‍ट, ती पत तत्‍क्षणीं नष्‍ट   अपकीर्ति झाली जनीं तो अर्धा मेला मनीं   तो   गेला तो मेला   उफराटें करतो, तो मूर्ख दिसतो   कर्ज मागतांच देतो, तो सरळ असून सुज्ञ नसतो   माय मरो पण पत उरो   दुष्ट मेला, विटाळ गेला   आपली सांवळी आपल्या पायांमुळा   हला मला दिवस भला, धनी मेला तर बोडा गेला   दुसर्‍याच्या पतीस लावून धक्का, आपली पत स्थापूं नका   आपली फजिती, दुसर्‍याचें हंसूं   धनी मेला, बाजार आटोपला   आप मेला जग बुडाला   दुजाची पत राख, तो ठेवील तुझी साख   चाकरास भितो, तो चाकराहून कमी दिसतो   मौन धारण करतो, तो शहाणा दिसतो   उदार तो श्रीमंत, कृपण तो दरिद्री   अन्न वस्त्र आणि पत उद्योगानें होय प्राप्त   वस्तूची नाहीं माहिती, असून काय मूर्खाला हातीं   लोभ्यालि थैली असून रिती, गरीबालि नास्तनां रिती   ऊंस बाहेर दिसतो काळा, आंत रसाचा आगळा   दुरुन बगळा दिसतो साधा, आंत कपाटाची बाधा   आपली पाठ आपणांस दिसत नाही   आपली फजिती आणि जगाला हंसें   आपली हानि (हाण), जगाची मरमर   भक्त तो शिरोमणी। धन्य तो संसारीं। नित्य अवधारी। गुरुवचनें॥   दिसे साधेपणाचा, तो गूढ मनाचा   अंबारींत बसे तो सर्वांस दिसे   सोई, सोय धरील, जाणिल तो सोयरा, वर्म पाहील तो वैरी   शीर सलामत तो पगडी पचास   ज्‍याचे हातीं ससा, तो पारधी   आपली हाण (हानि) आणि जगाची मरमर   अल्ला जाला पीर मेला काढ कुडव   पीर जाला अल्ला मेला काढ कुडव   आपली भाकरी पण आड करून खावी   देवाला नैवेद्य, आपली चंगळ   जो तो   तो मेरेन   आपली ओळख आपण धरतो, तो आपणाला तुच्छ मानतो   हेल्याच्या कानीं किंगरी वाजविली तरी तो आपली ट्रोंय सोडीत नाहीं   पत असणें   पत जाणें   पत-झड़   पत राखणें   फकीर मेला, तक्या बुडाला   जिवंत अवदसा   जिवंत ठेवणे   जिवंत नरकवास   जिवंत पिशाच   जिवंत राहणे   जिवंत समंध   जिवंत हत्‍यार   मन मिलेसो मेला, चित्त मिलेसो चेला, नहीं तो अकेला भला   कालज्‍व अंगी बाणे, तो शीतोष्‍णता नेणें   जो शिक्षा करूं पाहतो, तो कल्‍याण चिंततो   उसने देऊन घालवितो, मैत्रिकी तोडतो   बनिया तो कुछ देते बी नहिं, लेकिन आप कहते है पुरा तोल   आपली जीब आपले दांत चावल्यारि कोपचे कोणाचेरि सांग?   अमरसिंग तो मरगये भीक मागे धनपाळ । लक्ष्मी तो गांवर्‍या वेंची भलेबिचारे ठणठणपाळ ॥   आजा मेला नातू झाला, खुंटास खुंट उभा राहिला   विचारी तो विचारी, धपकावी तो लष्करी   विचारी तो विचारी, धपका लावी तो लष्करी   उडाला तो कावळा आणि बुडाला तो बेडूक   genuineness   authenticity   legitimacy   चढेल तो पडेल, पोहेल तो बुडेल   उगवेल तो मावळेल   उडतो तो बुडतो   उट्टा तो बुटा   राबेल तो चाबेल   मनास मानेल तो सौदा   आपली म्हणणें   आपली समजणें   जीवित   बलिष्ठ तो वरिष्ठ   नामदार तो नम्र फार   विलो तो भिलो हा?   राखील तो चाखील   मित्र पैकेकरी, तो निधानापरी   
Folder  Page  Word/Phrase  Person

Comments | अभिप्राय

Comments written here will be public after appropriate moderation.
Like us on Facebook to send us a private message.
TOP