मडक्याचा कांठ ओला (आहे) तों वळेल

असावरी कांठ   मडक्‍याचा कांठ ओला आहे तो वळेल   क्रोध आणि शांति, आहे एकाच्या हातीं   घरांत बारा हात वेळू फिरतो आहे   व्यवहार-व्यवहार ज्ञान हें मनुष्य जीविताचें मुख्य अंगा आहे   चित्तास समाधान राखणें हेंच योगाचें सार आहे   चूक मनुष्‍यांत आहे, ईश्र्वरापाशीं क्षमा आहे   घरचा थेंबा नि बाहेरचा तांब्‍या, बरोबर आहे   ईश्र्वर करणी अगाध आहे   पीठ आहे तर मीठ नाहीं आणि मीठ आहे तर पीठ नाहीं   काशी विद्येचें आगर आहे   खाद आहे तर लाद (लाध) आहे   आखला सुटला तर उकीरडा उकरील, पर्वताशी थोडीच टक्कर घेणार आहे?   सो घाट और एक वसरी कांठ   उंच घरापेक्षां लौकिक थोर आहे   पुरुष ही परमेश्वराची कीर्ति तर स्त्री ही परमेश्वराची प्रत्यक्ष मूर्ति आहे   ओल्या मडक्याचा कांठ लववावा तसा लवतो   शिजे तों राहवतें, निवे तों राहवत नाहीं   जों जों भिजे कामरी, तों तों भारी होय   लुका-समुद्रास गेला लुका तों सुका   अशी आहे तशी आहे   हें काय आहे बाई ! तर आहे मसणवटींतील माती   बालेघाट आणि सोन्याचा कांठ   ओल्या रांजणाचा कांठ वळवाल तसा वळतो   आले वेडसर पाहुणे। ते तों जगाचे मेहुणे॥   शीर सलामत तों पगडया पचीस-पचास   रेडयाच्या कानीं किनरी वाजविली तरी तों आपली ड्रोंय सोडीत नाहीं   गणपति करावयास गेला तों माकड झालें   म्हातारपण-म्हातारपण हें दुसरें बाळपण आहे   कृतीनंतर उपदेश वायां आहे   डोळ्या अवलोकन साहे, जिवा तसें मन आहे   वियोग-वियोग ही आठवणीची स्मरणी आहे   नवें लुगडें नुताचें, आहे सुताचें   धर्म आहे कर्मांगी, कळलें पाहिजे प्रसंगी   माय मेली बाळपणीं, स्त्री तरुणपणीं, पुत्र वृद्धपणीं विचित्र आहे करणी   आहे तीच स्थिति गोड वाटली की प्रगति खुंटली   अग्नि हा चांगला चाकर पण वाईट धनी आहे   जन त्रिविध आहे   छपन्न देशचें पाणी प्याला आहे   स्वतः मागितलें तर ताक मिळेना तें निरोपानें दूध येणार आहे !   आशा अमर आहे   सगळया जगाचा, मान आहे रुढीला   तूं कर वटवट-कटकट, मी आहे निगरगट्‌ट, माझा गुरु बळकट   माम्या मावशा आहे पण आईची सर कोणा नये   ज्‍याचे जवळ अर्थ आहे, त्‍याशीं मत्‍सर करूं नये   घोडा मैदान पुढें आहे   ही काळरात्र चालली आहे   नाक कापलें तर म्हणे भोंक आहे   विनय-विनयशीलता हें एक अहंकाराचें भाषांतर आहे   मार. ‘राजश्रीअ स्वामी इतराज होऊन पाणिप्रवाह मुखावरी होऊन आबरु घेतली ऐसा प्रसंग येथील आहे.’