अध्याय ७३ वा - आरंभ

श्रीगणेशाय नमः । श्रीपाण्डुरंगाय नमः ।
नभ न असोनि व्यापक भावीं । अचरचरत्वें मारुत प्रभवी । अरूपरूपें तेज संभवी । जीवनीं उभवी रसाळता ॥१॥
अनाधार धारण्य धरणी । भूतां भौतिकां सबाह्यपणीं । अगाध अगोचर गवसणी । अभिन्नपणीं एकात्मा ॥२॥
तया सद्गुरुगोविन्दराया । नमिलें हृदयीं स्मरोनि पायां । त्रिसप्ततितमाध्याया । विवरावया हरिवरें ॥३॥
नमनमात्रें मन उन्मन । होतां प्रज्ञा कवळी गगन । मेरुप्राय तुङ्गलंघन । पङ्गु आंगवी ज्याचेनी ॥४॥
ज्याचेनि माधुर्य सरस्वतीं । नवरस प्रसवे कविभारती । तदनुग्रहबृंहणें मति । भगवच्चरितीं प्रवर्तली ॥५॥
भीमहस्तें जरासंध । कृष्णें वधिला अतिदुर्मद । इतुकें सांगोनि शुक कोविद । कथा विशद नृपा कथी ॥६॥
त्रिसप्ततिमाध्यायीं । राजे सोडवूनि शेषशायी । राजार्ह भोग त्यां सर्वही । देऊनि स्वान्वयीं पाठवी ॥७॥
गिरिद्रोणीमाजी राजे । रोधित होते मागधराजें । मुक्त करूनि त्यां गरुडध्वजें । निजरूप वोजें दाखविलें ॥८॥
तिये कथेच्या व्याख्यानीं । अवधान देइजे श्रोते जनीं । श्रवणमात्रें विष्णुभुवनीं । चित्सुख भोगूनि समरसिजे ॥९॥