श्रीगुरुबोध ग्रंथ - अष्टम प्रकरण

॥ श्रीगणेशायनमः ॥
ऐसी स्थिति ज्यांची झाली । ते कां करितील वाचाळी । अद्वयसमुद्रींच्या जळीं । विरोनि गेले ॥१॥
जैसें जळामाजीं लवण । तैसें ज्यांचें जीवपण । समरसोनि गेलें जाण । सुखसमुद्रीं ॥२॥
येर जे अभक्त शब्दज्ञानी । ते चातुर्यकला दाविती जनीं । परी अंतरीं स्वानुभूति राणी । वास न करी ॥३॥
लोकांसि नाना प्रश्न करिती । सांगू जातां अडविती । आपण जाणते ह्मणूनि दाविती । जनांमाजी ॥४॥
साधु जें गुह्य सांगती । तें सर्व लपोनि आयकती । ठाउकें आहे ह्मणूनि मिरविती । थोरवी लोकीं ॥५॥
जनहो आइका आइका । ऐशा रीतीं फसूं नका । येणें तुह्मां यमलोका । जाणें घडे ॥६॥
शब्दज्ञान काय करावें । आपण अंगें अनुभवावें । सद्गुरूसी शरण जावें । ह्मणजे कळे ॥७॥
साधे सद्गुरूची कृपा । तरीच हा मार्ग सोपा । नाहीं तरी तुमच्या पापां । मोज नाहीं ॥८॥
श्रीरामाचें भजन करा । आनंदयोगें संसार तरा । श्रीगुरूचे चरण स्मरा । अंतर्यामीं ॥९॥
असो त्याची आतां कथा । तुवां सर्व आयकिलें तत्वतां । ज्ञान झालें तरी भजनपथा । न मोडावें ॥१०॥
कर्म यथायुक्त करावें । निष्काम ईश्वरीं समर्पावें । भजन पूजन वाढवावें । सर्वोत्तमाचें ॥११॥
निर्गुण ज्ञान अनुभवावें । सगुण भजन न सोडावें । सर्वकाळ ध्यान करावें । सद्गुरूचें ॥१२॥
सद्गुरु सद्गुरु सद्गुरु । ऐसा नामांचा गजरु । भावें करितां अहंकारु । गळोनि जाय ॥१३॥
अहंकाराचें जें गळणें । तेंचि स्वरूपाचा उदय होणें । गुरुकृपेचिया खुणे । गुरुभक्त जाणती ॥१४॥
इतरांसि तेथें टकमक । ज्यांसि निश्चयो नाहीं एक । देहबुद्धीचा कलक । गेला नाहीं ॥१५॥
सगुण भक्तीची ऐसी रीति । कीं योषाजापरी स्थिति । अनुसंधान न सोडी दिवसरातीं । एक क्षण ॥१६॥
श्रीसद्गुरूचें करीं ध्यान । परी निरवयव अलक्ष्य लक्षीं खूण । सच्चिदानंद मूर्ति जाण । अनुभवें पाहे ॥१७॥
जो जो पदार्थ दृष्टीं पडावा । तो तो सद्गुरुस्वरुप जाणावा । येणें रीतीं अनुभवावा । विश्वात्मयोगे ॥१८॥
द्रष्ट्यावांचूनि दृश्य दिसेना । तरी द्रष्ट्याविणें असेना । उद्भव स्थिति लय जाणा । द्रष्ट्याचिमाजी ॥१९॥
समुद्रावरी लहरी उठती । समुद्रावरीच तगती । समुद्रींच विरोनि जाती । अकस्मात ॥२०॥
आपआपणा विसरला । ह्मणोनि दृश्याचा भास झाला । अनुभवें पाहतां जडभागाला । उरी नाहीं ॥२१॥
जो जो पदार्थ साकार दुसे । तो तो सत्यत्वें जरी भासे । तरी आकार ठसा बसतसे । मनामाजीं ॥२२॥
जें जें दृश्य दृष्टीं पडलें । तें तें सच्चिदानंदाचें घडलें । ऐशा अनुभवें उघडलें । कैवल्यपद ॥२३॥
आकारीं निकाराचें स्फुरण । तरी ठसा निकराचा उठे जाण । आकार सत्य मानितां आपण । बद्ध झाला ॥२४॥
जो जो पदार्थ पाहे । त्यामाजीं आपण भरला आहे । अनाम अरूप जाणताहे । खूण आपली ॥२५॥
जेथें तुर्या उन्मनी विरती । कोणे सांगावी ते स्थिति । ऐशा रीतीं जे अनुभविती । तेचि धन्य ॥२६॥
ईश्वराचे मोठे उपकार । दिधला मनुष्याचा आकार । तेणें आपण निराकार । कळों आलें ॥२७॥
त्या ईश्वराचें भजन । सर्वकाळ करावें जाण । जयाचे उपकाराउत्तीर्ण । कदा नोहे ॥२८॥
देव धणी आपण चाकर । ऐसा असावा कृतनिर्धार । तयाचें पूजन निरंतर । करीत जावें ॥२९॥
जयाचे अनंत अवतार । रूपें अलक्ष निराकार । तयासि घालावे नमस्कार । सर्वात्मभावें ॥३०॥
याला ह्मणती उपासना । यावांचूनि शोभा नाहीं ज्ञाना । जैसी सुस्वरूप अंगना । परी तिलक नाहीं ॥३१॥
स्वानुभूति अंगें वरावी । उपासना दृढ धरावी । अखंड ध्यानीं आठवावी । सद्गुरु मूर्ति ॥३२॥
इति श्री गुरुबोध ग्रंथ । श्रवणें लाभे मोक्षपंथ । मननाभ्यासें श्रीभगवंत हृदयीं भेटे ॥३३॥
इति श्रीगुरुबोधे अष्टम प्रकरणं संपूर्णम् ॥८॥श्रीराम॥