श्रीगुरुबोध ग्रंथ - द्वितीय प्रकरण

॥ श्रीगणेशायनमः ॥
त्रिविधतापें तापलों । दारापुत्रीं उबगलों । प्रपंच करितां त्रासलों । वारंवार ॥१॥
या दुःखांतूनि पार करी । ऐसा कोण या संसारीं । मिळेल तरी चरणांवरी । लोळेन त्यांच्या ॥२॥
ऐसी करितां तळमळ । भिऊं नको ऐसा मंजूळ । शब्द ऐकूं आला प्रांजळ । देहामागें ॥३॥
आनंदी आनंद वाटळा । दुःखसागर आटला । चिन्मय मूर्ति भेटला । सद्गुरुराज ॥४॥
पाहतां दिव्यकांति । डोळे दिपोनि गेले निश्चितीं । सर्व भावें चरणांप्रती । शरण गेलों ॥५॥
तनुमनधन अर्पिलें । मग प्रार्थनेतें आरंभिलें । मज संसारापासोनि तारिलें । पाहिजे स्वामी ॥६॥
देहबुद्धीनें नाडलों । आत्मस्वरूपा विसरलों । विषयरंगीं रंगलों । रात्रदिवस ॥७॥
माझा पुत्र माझी कांता । सुखी राहो ऐसी चिंता । एकही दिवस भगवंता । नाठविलें जी ॥८॥
व्यापार बहुत चालविला । आयुष्यकाळ घालविला । ज्ञानदीप मालविला । प्रपंचवातें ॥९॥
आतां बुद्धि आठवली । माझी वयसा व्यर्थचि गेली । पश्चात्तापें उबगली । चित्तवृत्ती ॥१०॥
यासि आतां काय करूं । कैसेनि हा संसार तरूं । दुःखसागराचा परमारू । पावेन जी ॥११॥
मी तुमचा सर्वभावें । तुह्मां पाहिजे तें करावें । धरावें कीं सोडावें । तुह्मांपाशीं ॥१२॥
शरणागतांचें रक्षण । हेंचि आपुलें ब्रीद जाण । तरी तारावें मजलागून । सद्गुरुस्वामी ॥१३॥
तुह्मी ईश्वराचे अवतार । सर्वजगासी आधार । तुह्मांसि माझा नमस्कार । साष्टांग भावें ॥१४॥
तुमच्या कृपेचा पारु । नेणवे ब्रह्मादिकां निर्धारु । भवसागरींचें तारूं । हेचि पाय ॥१५॥
मी बालक अज्ञान । करावया न कळे स्तवन । मंदमति हीन दीन । पायीं पडतों ॥१६॥
तुमचें नाम पतितपावन । मी पतीत आलों शरण । आतां माझें उद्धरण । करावें जी ॥१७॥
ऐसी करोनि प्रार्थना । साष्टांग नमस्कार चरणां । घातला तेव्हां सद्गुरु राणा । कृपेनें द्रवला ॥१८॥
प्रेमें कवटाळूनि हृदयासी । कूर्मदृष्टीं पाहिलें मजशीं । बोलिले बाळा कष्टी झालासी । बहुत जन्म घेउनी ॥१९॥
अभयवचन दिधलें । तेणें मन सुखावलें । भवभय पळोनि गेलें । त्याचि वेळीं ॥२०॥
इति श्रीगुरुबोध ग्रंथ । श्रवणें लाभे मोक्षपंथ । मननाभ्यासें श्रीभगवंत । हृदयीं भेटे ॥२१॥
इति श्रीगुरुबोधे द्वितीय प्रकरणं संपूर्णम् ॥२॥