श्रीदत्त उपनिषद - अध्याय पांचवा

सोऽहम्‍ गायत्री पुण्य । सोऽहम्‍ अजपा पूर्ण । सोऽहम्‍ ध्यानी मन उन्मन । उन्मनी जाण ते मुद्रा ॥१॥

सोऽहम्‍ हंसा ब्रह्म । ऐसे करी जो गायन । परमहंस पदवी पावोन । जीवन्मुक्त होत असे ॥२॥

कल्पनेचा करावा अंत । कल्पना न करावी चित्तात । होता आपण कल्पनातीत । ब्रह्मज्ञान होत असे ॥३॥

अंतरी नोहे विचार । नर नव्हे तो शंकर । तयापासी सिद्धी सर्व । तिष्टत राहाती सर्वदा ॥४॥

विचार येत वा जात । त्याजकडे राहावे पाहात । ऐसे करिता शांत । मन आपैसे होत असे ॥५॥

नुरता कल्पना जाण । निर्विकल्प होई मन । आत्मज्ञान ब्रह्मज्ञान । आपैसे जाण होतसे ॥६॥

ऐसे श्रीदत्त उपनिषद । श्रीदत्त सांगती दत्तावधूतास । यावरी ठेविता विश्वास । ब्रह्मज्ञान होतसे ॥७॥

ॐ निरंजनाय विदमहे । अवधूताय धिमही । तन्नो दत्त प्रचोदयात ॥८॥

दत्तात्रेयो हरि कृष्णो । मुकुंदो आनंददायका । मुनी दिगंबरो बालो । सर्वज्ञो ज्ञानसागरा ॥९॥

दिगंबर मुने बाला । समर्था विश्वस्वामीने । परमहंसा महाशून्या । महेश्वासा महानिधे ॥१०॥

ॐ हंस हंसाय विदमहे । परमहंसाय धिमही । तन्नो दत्त प्रचोदयात ॥११॥

ॐ शून्य शून्याय विदमहे । परमशून्याय धिमही । तन्नो परब्रह्म प्रचोदयात ॥१२॥

ॐ दत्तात्रेयाय विदमहे । योगीश्वराय धिमही । तन्नो दत्त प्रचोदयात ॥१३॥

ॐ स्वामी समर्थाय विदमहे । परम अवधूताय धिमही । तन्नो महादत्त प्रचोदयात ॥१४॥

सर्व देवी देवता स्वरुपाय । महादत्त अवधूताय । प्रज्ञापूर निवासाय । नमन माझे तुजलागी ॥१५॥

हे दत्तात्रेया गुरुवर्या । मजवरती करी तू दया । सदभक्तासी सदया । अन्नवस्त्राते देई तू ॥१६॥

तैसेचि देई सदगुण । देई सदगुरु दर्शन । करुणामय ज्यांचे जीवन । लोकोद्धारार्थ अवतरले ॥१७॥

ॐ

॥ इति श्रीदत्त उपनिषद ॥