० पद १८१ वें
तुझ्या पोटासि येइन देवा ॥ मन मारूनि करिन सेवा ॥ध्रु॥
माझें इतुकेंचि आर्त आहे ॥ ॥ आर्तबंधु तूं पुरविशी माय ॥१॥
पोटा येउनि घेइन भेटी ॥ घेउनि नांदेन पोटीं ॥२॥
केशा म्हणे मी सांगो किती ॥ तूं सर्वज्ञ आनंदमूर्ती ॥३॥
० पद १८२ वें
अविद्येचें सैन्य आलें । तेणें मजला वेढीयलें ॥ध्रु॥
तेव्हां धांवणे याणें केलें हा रामचंद्र । कृपाळू सखा ज्ञानइंद्र ॥१॥
कामक्रोधें मजला पीडीलें ॥ संसार शत्रुनें छळिलें ।तयाचें निर्मुळ यानें केलें ॥२॥
मोहानें भुलविलें पाही । शोक थडका हाणे हृदयीं ॥ मारिलें तयासी यका घाई ॥३॥
लोभ गर्व आलें बळी । द्वेषानें मांडिली फळी ॥ तत्काळ तयाची केली होळी ॥४॥
अभिमानानें पेटला मारा । बोधाचा मोडला थारा ॥
तेवेळीं पावला कैंवारा ॥५॥ पाठीसी घालुनी मातें । रक्षिलें अनाथनाथें ॥
म्हणे केशव वोवाळु जीवें यातें ॥६॥
० पद १८३ वें (धाट -धुम)
जेथें जावें तेथें देव सांघातें ॥ एैसें केलें येणें श्रीगुरुनाथें ॥ध्रु॥
देवासी सांडुनी जावें मी दूरी ॥ तंव देव रिघाला मजभीतरीं ॥१॥
देवाभेणें बैसलों कपाटीं ॥ तंव तो देव भरला पाठीं पोटीं ॥२॥
देवावीण ठाव न दिसे रिता ॥ सबाह्य देवची झाला तत्त्वता ॥३॥
गुरुकृपें केशवीं घेतली पाठी ॥ आपला करूनी ठेला संवसाठी ॥४॥
० पद १८४ वें
यथार्थ आपुलें स्वरूप नेणोनी ॥ सैरा धांवती मी देह म्हणोनी ॥ध्रु॥
पिसाळले जन पिसाळले रे ॥ मुद्दल आपणा हारवीलें रे ॥१॥
आहे ते सांडोनि नाहीं तें पाहे ॥ नागवीले परी न धरी सोय ॥२॥
केशव म्हणे धरा गुरूची आवडी ॥ दीर्घ पीसें तो बाप
माझा काढी ॥३॥
० पद १८५ वें (राग -कांबोध)
त्याचें नाम विसरो कैसें आतां ॥ जेणें माझा घेतला भार माथां ॥ध्रु॥
रूप त्याचें पाहीन धनीवरी ॥ पाय त्याचे वंदीन नित्य शीरीं रे ॥१॥
भवार्णवापासुनी सोडवीलें ॥ ब्रह्मानंदसागरीं बुडवीलें रे ॥२॥
केशव प्रभु कृपाळु महाराज ॥ माझी त्याविण कोण्हासि नाहीं लाज रे ॥३॥