|
स्त्री. मुर्च्छा ; घेरी . ( विरु . ) तव पहा . ( क्रि० येणे ). पु. १ पोळ्या , भाकरी इ० भाजण्याचे लोखंडाचे , मातीचे वर्तुलाकार पसरट असे भांडे . भरत रडे मातेचा तो स्नेह हि तापला पर तवा या । - मोरा हनुमद्रामायण १ . ४८४ . २ कांठ व पदर वर्ज्य करुन शेला , शालजोडी इ० वस्त्राचा मधला भाग ; वस्त्राचे अंग . ३ ( ल . ) एकसारखा सपाट व विस्तीर्ण पातळ खडक ; कातळ . ४ वृक्ष , खाचखळगे , उंचवटे इ० नी विरहित असा जमिनीचा प्रदेश ; सपाट भूप्रदेश . ५ रत्न इ० कांच्या कोंदणामध्ये रत्नाच्या खाली बसविण्याचा सोने , चांदी इ० धातूचा पत्रा ; तकट . ६ दौलताबाद येथील किल्ल्यांतील काढताघालता पूल ; उभ्या चढणीवर जिन्याच्या तोंडाशी बसविलेले काढताघालता पूल ; उभ्या चढणीवर जिन्याच्या तोंडाशी बसविलेले तव्याच्या आकाराचे लोखंडी झाकण . शत्रूला येता येऊ नये म्हणून याच्यावर विस्तव घालीत . ७ ओलांडण्याकरिता नाला , गटार इ० कांवर घातलेला पुलासारखा लोखंडी पत्रा . [ सं . तप = तापणे ; प्रा . तव ; हिं . तवा ; फा . ताबा ] सामाशब्द - ०तोबरा पु. १ ( तवा आणि तोबरा ) ( ल . ) प्रवासास आवश्यक सामुग्री , सामान ; प्रवासाचे साहित्य . २ निर्वाह ; उपजीविका . इकडे उत्पन्न झाल्यास तवा - तोबरा , न जाल्यास फाका . - होकै १०५ . परंतु फौजेचा तवा - तोबरा चालला पाहिजे . - ख ६ . २९१३ . [ तवा + तोबरा ]
|