शिखर

{ śikharḥ }

हिन्दी (hindi) WN

noun  किसी वस्तु, स्थान आदि का सबसे ऊपरी भाग   Ex. इस मंदिर के शिखर पर एक भगवा ध्वज लहरा रहा है ।; श्याम सफलता के शिखर पर पहुँच गया है ।

HOLO COMPONENT OBJECT:

पर्वत

HYPONYMY:

पर्वत शिखर मस्तूल शिखर कलश अलकनंदा कलगी भतरौड़

ONTOLOGY:

भाग (Part of) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

चोटी शिखा चूड़ा चूल

Wordnet:

asm শিখৰ

kan ಶಿಖರ

kas بُلٔنٛدی

kok तेंगशी

mal ശിഖരം

mar शिखर

mni ꯃꯇꯣꯟ

nep शिखर

ori ଶିଖର

pan ਸਿਖਰ

san शिखरम्

tam மலையுச்சி

tel శిఖరం

urd چوٹی , بلندی , اونچائی

See : पर्वत शिखर

कोंकणी (Konkani) WN

See : तेंगशी

A dictionary, Marathi and English

To become very distended;--as the belly through gorging or disease, as the womb through pregnancy.

Aryabhushan School Dictionary

n   The peak of a mountain, a top generally. A spire. Fig. The pinnacle. The conclusion.

मराठी पर्यायी शब्दकोश

ना.  कळस ( देवळाचा ), पर्वताचे उंच टोक , शेंडा ( झाडाचा );
ना.  अखेरी , उच्चांक , कमाल , पराकाष्ठा , शेवट .

मराठी (Marathi) WN

noun  एखाद्या वस्तू किंवा जागेचा वरचा भाग   Ex. डोंगराच्या शिखरावर एक लहान देऊळ आहे

HOLO COMPONENT OBJECT:

पर्वत

HYPONYMY:

गिरिशिखर कळस कलगी अलकनंदा

ONTOLOGY:

भाग (Part of) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

टोक शेंडा माथा शिरोभाग

Wordnet:

asm শিখৰ

hin शिखर

kan ಶಿಖರ

kas بُلٔنٛدی

kok तेंगशी

mal ശിഖരം

mni ꯃꯇꯣꯟ

nep शिखर

ori ଶିଖର

pan ਸਿਖਰ

san शिखरम्

tam மலையுச்சி

tel శిఖరం

urd چوٹی , بلندی , اونچائی

See : गिरिशिखर, कळस

महाराष्ट्र शब्दकोश

 न. १ डोंगराचा किंवा पर्वताचा माथा , शिरोभाग ; झाडाचा शेंडा ; देवालय , घर इत्यादींचा शिरोभाग ; ( सामा . ) वरचें अग्र ; टोंक ; कळस . २ सुळका ; मनोरा . ३ ( मोठेपणा , सद्‍गुण किंवा दुर्गुण यांचा ) कळस ; पराकाष्ठा ; कमाली . त्यांतून कवींचे विचार तर्कशास्त्राच्या तराजूंत जोखून पाहणें हें तर अरसिकतेचें केवळ शिखर होय । . - नि . ४ ( व्यावहाराचा ) शेवट ; अखेरी . ५ ( संगीत ) एका तालाचें नांव . ह्यांत मात्रा सतरा व विभाग चार असतात . शिखरास जाणें - ( त्या त्या गोष्टीचा ) कळस , पराकाष्ठा होणें . शिखरास हात पोचणें - कृतकृत्य होणें ; मनोरथ पुरतेपणीं सफळ होणें ; महत्त्वाकांक्षा तृप्त होणें . शिखरापुरीस जाणें , शिकरापुरीस जाणें - ( विनोदानें ) ग ची , अतिशय गर्वाची बाधा होणें . शिखरीं काठया लागणें - ( जेजुरी किंवा मढी या गांवीं खंडोबाचे भक्तगण उंच काठयांना पताका लावून वाजत गाजत जाऊन खंडोबाच्या देवळाच्या शिखराला सदर काठया लावतात यावरून ल . ) हातीं घेतलेलें काम शेवटास नेणें ; ध्येय , उद्देश गांठणें ; कृतकृत्य होणें . शिखरीं पोट लागणें - ( आकंठ भोजन , पान , रोग किंवा गर्भारपण यांमुळें ) पोट वाढणें ; फुगणें . ( सामा . ) वाढणें ; मोठें होणें .
०मणि   शिखरामणि - पु . शिरोमणी पहा . शिखरी - वि . कळसाचा ; शिखर असलेला ( पर्वत , डोंगर ). [ सं . ]

नेपाली (Nepali) WN

noun  कुनै वस्तु,स्थान आदिको सबैभन्दा माथिल्लो भाग   Ex. यस मन्दिरको शिखरमा एउटा पहेंलो ध्वज लहराउँदै छ / श्याम सफलताको शिखरमा पुग्यो

HOLO COMPONENT OBJECT:

पर्वत

HYPONYMY:

पर्वत शिखर

ONTOLOGY:

भाग (Part of) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

चोटी शिखा

Wordnet:

asm শিখৰ

hin शिखर

kan ಶಿಖರ

kas بُلٔنٛدی

kok तेंगशी

mal ശിഖരം

mar शिखर

mni ꯃꯇꯣꯟ

ori ଶିଖର

pan ਸਿਖਰ

san शिखरम्

tam மலையுச்சி

tel శిఖరం

urd چوٹی , بلندی , اونچائی

See : पर्वत शिखर

A Sanskrit English Dictionary

शिखर    a &c. See col.3.
शिखर  mfn.  b mfn. pointed, spiked, crested, [Megh.]; [Kathās.]
शिखर  n.  m. n. a point, peak (of a mountain), top or summit (of a tree), edge or point (of a sword), end, pinnacle, turret, spire, [MBh.]; [Kāv.] &c.
शिखर  m.  m. erection of the hair of the body, [L.]
the arm-pit, [L.]
a ruby-like gem (of a bright red colour said to resemble ripe pomegranate seed), [L.]
-दशना   (?) the bud of the Arabian jasmine ( cf.)

ROOTS:

दशना

अस्त्र    N. of a mythical weapon (), [R.]
a partic. position of the fingers of the hand, [Cat.]
N. of a man, [Kathās.]
शिखर  n.  n. cloves, [L.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

शिखरः [śikharḥ] रम् [ram]   रम् [शिखा अस्त्यस्य-अरच् आलोपः]
The top, summit, or peak of a mountain; जगाम गौरी शिखरं शिखण्डिमत् [Ku.5.7,4;] [Me.18.]
The top of a tree.
Crest, tuft.
The point or edge of a sword.
Top, peak, point in general.
The arm-pit.
Bristling of the hair.
The bud of the Arabian jasmine.
A kind of ruby-like gem.
-रा  N. N. of a plant. (मूर्वा). -Comp.
-वासिनी   an epithet of Durgā.

Shabda-Sagara

शिखर  mn.  ( -रः-रं)
1. The peak or summit of a mountain.
2. The top of a tree.
3. Point, end, top in general.
4. Horripilation.
5. The armpit.
6. A piece of a ruby or a gem, described as of the colour of the ripe pomegranate seed or a bright red.
7. The bud of the Arabian jasmine.
8. The edge or point of a sword.
 f.  ( -रा) A plant, from the fibres of which bow-strings were made, (Sanse- viera zeylanica.)
E. शिखा a crest, and रच् poss. aff., and the vowel made short.

ROOTS:

शिखा रच्