विलुभ् [vilubh] 4 P. To be disturbed or deranged, be disordered; दधद्विलुभितं वातैः केशरं वह्निपिङ्गलम्
[Bk.9.4.] -Caus.
To allure, entice, attract; स्मर यावन्न विलोभ्यसे दिवि
[Ku. 4.2;] अङ्गनास्तमधिकं व्यलोभयन् (मुखैः)
[R.19.1.] To divert, amuse, entertain; क्व दृष्टिं विलोभयामि
[Ś.6;] ललित- लताविलोभ्यमाननयनो भवानुत्कण्ठां विनोदयतु
[V.2.]