वरीयस्

{ varīyas }

प्राचीन चरित्रकोश

वरीयस् n.  ( स्वा. ) एक राजा, जो भागवत के अनुसार पुलह राजा का पुत्र था । इसकी माता का नाम गति था ।
वरीयस् II. n.  सावर्णि मनु के पुत्रों में से एक ।

A Sanskrit English Dictionary

वरीयस्  mfn.  1. mfn. ( compar. of उरु॑ q.v.) wider, broader (‘than’ abl.)
   freer, easier, ib.; [ŚBr.]
वरीयस्  n.  ind. farther, farther off or away, [RV.]
वरीयस्  n.  n. wider space (‘than’ abl.), ib.
   free space, freedom, comfort, ease, rest, ib.
वरीयस्  mfn.  2. mfn. ( compar. of 2. वर) better more or most excellent, chief or best or dearest of ( gen.), [MBh.]; [BhP.]
वरीयस्  m.  m. (in astrol.) N. of a योग
   of शिव, [Śivag.]
   of a son of मनु सावर्ण, [Hariv.]
   of a son of पुलह by गति, [BhP.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

वरीयस् [varīyas]   a.
   Better, more excellent, preferable; आरादुपकारकेभ्यः सामवायिकान्यङ्गानि वरीयांसि भवन्ति ŚB. on [MS.1.1.23.]
   Most excellent, very good; वरीयानन्योन्य- प्रगुणगुणनिर्माणनिपुणः [Māl.1.16.]
   Larger, wider, more extensive (compar. of उरु q. v.).
   Extremely tender or younger. -m. N. of one of the Yogas. -n. Ved. Rest, repose.

Shabda-Sagara

वरीयस्  mfn.  ( -यान्-यसी-यः)
   1. Very large, largest, most large.
   2. Best, most preferable or excellent.
   3. Extremely young, tender, infan- tine.
  m.  ( -यान्) The eighteenth of the astronomical periods called Yogas.
    E. वर best, or substituted for उरु large, and ईयसुन् aff. of the irr. superlative.

ROOTS:

वर उरु ईयसुन्