|
स्त्री. ( अशिष्ट ) १ संकट ; आपत्ति ; ( क्रि० घालणें ) बहू घालणीं घातलें पूवपापें । - दावि १६५ . २ मार्गांतील अडण्याचें , अडकण्याचें , रुतण्याचें , फसण्याचें ठिकाण ; रुतण ; दलदल . ३ ( ल . ) अवघड , दुर्बोध कविता . ४ नुकसानीची बाब ; बुडीचा धंदा ; आंतबट्टयाचा व्यवहार . यंदाच्या व्यवहारांत हजार रुपयांची घालण पडली . ५ चोर , दरोडेखोर , लुटारू इ० कांचा उपद्रव असलेलें मार्गावरील ठिकाण , जागा ; चोरखिंड ; घालणीचें रान . चोरें पळतीलें घालण पाहोनी । - रामदासी २ . १३१ . मार्गास चार ठिकाणीं घालण आहे , संभाळून जा . ६ फशीं , तोंडघशीं पडण्याची अवस्था ; तोहमत . दहांनीं आपलीं घरें भरलीं आणि मजवर घालण घातली . [ घालणें ] घालणीस पडणें - मोठया व दु : खकारक अशा असहिष्णुतेस , उतावळेपणास बळी पडणें .
|