होतां राज्यक्रांति, होय द्रव्याची प्राप्ति

प्राप्ति   होतां राज्यक्रांति, होय द्रव्याची प्राप्ति   अल्प - अल्प अपराध करी, शासन होय त्या परी   वेद-जयाचा वेधुः तयासी प्राप्ति   मूर्ख मोठी कल्पना करी, अल्प प्राप्त होय तरी   धनलोभ आणि हेवा, त्याची तृप्ति न होय केव्हां   अल्प धन थोर मन, नाश न होय स्वहित जाण   निष्ठुरतेपासून, सूड होय निर्माण   महापुर-महा पुरें झाडें जाती। तेथें लव्हाळे राहती॥ येती सिंधुच्या लहरी। नम्र होतां जाती वरि   देव होतां पाठमोरा।नसतीं विघ्नेंयेतीं घरा।   पुण्याची प्राप्ति म्हणजे पापाचरणाची निवृत्ति   अन्न वस्त्र आणि पत उद्योगानें होय प्राप्त   एकदम काम सारें, दिवसांत न होय पुरें   एका पुष्पाचा हार, न होय तें सार   आपल्याला जें प्राप्त न होय, त्याची आदावत करून काय   देवी रडते हगतां, प्रसन्न होय गे भक्ता   अपकारीं देतां उत्तेजन तेणें होय दुजें नुकसान   न मागे तयाची रमा होय दासी।   जी स्‍त्री मूळची वाईट, जपून न होय नीट   काका मामा केहेवाना, ने गांठे होय तो खावाना   जें होय सहजानें, तें न करी जुलुमानें   जों जों भिजे कामरी, तों तों भारी होय   हिरा ठेवितां ऐरणीं l वांचे मारितां जो घणीं तोचि मोल पावे खरा l करणीचा होय चुरा ll   बापासि बाप न म्हणे (ऐशाला काय होय आजोबा)   अमर्याद - अमर्यादेनें मौजा मारिती, होय पापाची भरती   साधूसे साधू मिले तो होय दोन दोन बाता   खोट्याच्या नांवाची होय माती, खर्‍याची वाढे कीर्ति   चाबूक लगामाविना, घोडा न होय नीट जाणा   धरितां गर्व आणि स्वार्थ, संसारीं होय अनर्थ   आप करे सो काम, पदरी होय सो दाम (हाथ लगै सो दाम)   करी ज्ञानाचा अभ्‍यास, होय सुखोपभोग त्‍यास   तमाखूकी निंदा करे होय इसका सत्‍यानाश   वाळूच्या कणाचा दोरा, कधीं न होय पुरा   मित-मित होय व्यय तर न होई क्षय   स्वभाव वांकडा, तो नीट न होय बापडा   दर्पण अंधळयाकरीं, देतां न होय उपकारी   सांग सोनें, कधींहि न होय जुनें   अस्तमान होय तोंवरी, न कळे काय होईल तरी   आप करे सो काम, पल्लो होय सो दाम   किंचित्‌ वार्‍यासंयुक्त, अग्‍नि मोठा होय प्रदीप्त   अशक्त असतांना, काम न होय जाणा   होयीस होय म्हणणें-उठविणें-करणें   दुष्टाचे तोंडीं कुटका, देतां होय सुटका   एकाचें जे अन्न होय, ते दुसर्‍याचे विषप्राय   रांड, भांड, भैंसा, बिघडे तो होय कैसा?   दृष्टीस पडतां नावडे, इच्छा न होय त्याकडे   द्रव्यावीण हिंमत धरी, त्याचा नाश होय भारी   गोड शब्‍दे करून, मूर्खाचें होय मनरंजन   छिद्र सांगे ज्‍यास, त्‍याचा होय दास   उपकारीया लाभ होय, अपकारीया घडे अपाय