हातांत काय तागडू मिळाला

काय   समुद्रांत जाऊन कोरडा, तो काय करील बापुडा   उलटी अंबारी हातांत येणें   बडी हातांत घेवप   सांग पाटला काय लिहूं, चावडीवर कधीं जाऊं   गायी आल्‍या काय व गाढवें गेली काय सारखेंच   आपल्याला जें प्राप्त न होय, त्याची आदावत करून काय   ईश्र्वरापाशीं सख्य ठेवणें, तेणें आपले काय उणें   काय बोंब मारली!   ज्‍यानें केसकरणी गिळल्‍या त्‍याला बोडकीचा काय पाड   ऊंस गोड झाला म्हणून काय मुळ्यासुद्धां खावा?   नित्य पाठ, त्याची काय वाट   हात हातांत देणें   अंधळ्यास रात्र काय आणि दिवस काय   गुरांना गोठाच आवडत असेल तर त्‍याला यजमान तरी काय करील   काय म्‍हणून   खै गेल्‍लो? खैं ना! कितें हाडलें? काय ना!   कुंभार कुंभारीण सुखी असेल तर मडक्‍याला काय तोटा   पांच बोटें कोठें सारखीं असतात काय?   आशेचे शेत शंभराला घेतलें काय, विकलें काय, सारखेंच   भटाचें काय गृहस्थाचें काय, एकच   बोलेल तो करील काय, गर्जेल तो पडेल काय   जाते घडी ही आपुली साधा, करा काय ते आतां करा   पोसल्या पोरा काय करशी? तर म्हातारीचे डोळे फोडशी   मुंबईची पारशी, हातांत आरशी   कागदांत (कागदी) मेळ, हातांत (हातीं) केळ   जिच्या हातांत गोठ, तिला लोडाशेजारीं लोट   चोटली हातांत घेऊन फिरप   जिभेचे पोत आनी चोटलेचे पोत, हातांत दवरीत तो ब्रह्मांड जिंतीत   हातीं (हातांत) नाहीं रुका, त्येच्या तोंडावर थुंका   हातांत नासून पापी   ढेंकणास ढेंकूण काय खातो   सांगावें, कवण्या ठाया जावें l कवणातेम स्मरावें कैसें काय करावें l कवण्या परि मीं राहावें l   करंगळी (करांगुळी) सुजली म्‍हणून ती डोंगराएवढी होईल काय?   ऐकलेले चाटून येतें काय?   मीच काय तो शहाणा   ओल्या मातीचा भरंवसा, काय धरिसी माणसा   भटा तुझें वर्म काय तर कापसाचें जानू   जो असे अविचारी, तो काय न करी   गांवात गाढवाची काय खोट?   विश्वासघातकी म्हणून जगांत वावरण्यापेक्षां मृत्यु काय वाईट   रडली तर रडली, काय माणिक मोतीं झडतील?   अभाग्या हें काय करतोस? म्हणे कपाळ बडवून घेतों   पोटांत नाहीं भूक, खाण्याचं काय सुख   कशासाठीं काय घडे, सासूसाठीं जांवई रडे   तारूं काठावर असतें तेव्हां परीक्षा काय होणार   कुत्र्याचें तोंड गाढवानें चाटलें व गाढवाचें तोंड कुत्र्यानें चाटले म्‍हणोन बाटते की काय   कशांत काय आणि फाटक्‍यांत पाय   गोर्‍ह्याच्याने शेत आणि पोराच्याने संसार होता तर मग काय   सोन्याची सुरी कोण घालतो उरीं? सोन्याची सुरी झाली म्हणून काय ती उरांत खोवावी