पाजीचा झाला गाजी तरी अखेरीस पाजी तो पाजीच

जोडला तरी भट, मोडला तरी गृहस्‍थ   पडला तरी वैराटगड   चोर चोरीसे गया, तो हेरी फेरीसे न गया   आपण झाला खोटा, कुटुंबाला लावला बट्टा   हगे तो तगे   लांव तरी सासू, डांकीण तरी आई   ऊंस गोड झाला म्हणून काय मुळ्यासुद्धां खावा?   जो राहे देवाच्या निर्धारी, तो जन्म मृत्‍यूला दूर करी   सुण्याची शेपटी नळयेंत घातली तरी वांकडी   यजमानाचा रोजगार गेला तरी आचार्‍यास सवा मणाची धारण   व्याही पाहुणा आला तरी रेडा दुभत नाहीं   काल मेला आणि आज पितर झाला   कामक्रोधु नाहीं मानसी, तो महानुभाव संन्यासी   आप बुरा तो जग बुरा   एक बाजी सबि पाजी, एक निजाम सब् हजाम   उंट कोठेहि असला तरी अंतसमयीं मारवाडाकडेच तोंड करतो   चोरी करंडा, तो उचलीलं हंडा   टांकी घाय साहे। पाषण देव झाला आहे।। टांकीचे घाव सोसल्‍याविना देवकळा   स्‍मशानांत गेलें तरी कावळ्यांचा उपद्रव   जिभेला हाड नाहीं तरी दांत पाडते   सोन्याचें ताट असलें तरी त्याला कुडाचें उटिंगण लागतें   करे तो बीस पचीस, नाहि तो चक्की लेकर पीस   मडक्‍याचा कांठ ओला आहे तो वळेल   लंगडा तो लंगडा पण गांवदरीला चरत नाहीं   आपला तो बाब्या, लोकाचा तो कारटा   धीर तो गंभीर, उतावळा तो बावळा   बाजी आणि पाजी   जो घाबरतो तो रानभरी होतो   चोर तो चोर घरधन्याहून शिरजोर   अंड कितीहि ताणलें तरी कपाळाला लागणार नाहीं   मीच काय तो शहाणा   हत्तीचा झाला सवदा आणि अंकुशाचा पडला वांधा   जो बायकोशी चांगला, तो खाई दूधकाला   जो सरावा पडला, तो स्‍वभावच जडला   आधीं होता वाघ्या। दैवयोगें झाला पाग्या। त्याचा एळकोट राहीना। मूळस्वभाव जाईना॥   खुदा मेहेरबान, तो कुल मेहेरबान   धोबीसे जीत नहीं, तो गद्धको क्यौं मारना   जो विजार शिवील तो हगायला भोंक राखली   मनाची नाहीं, पण जनाची तरी ठेवावी   गेला बाजार तरी   खतां आलें तरी पचवितां आलें पाहिजे   शेताचा आरा (मोड), गाईचा गोर्‍हा व पाळण्यांतील हिरा हे केव्हां तरी उदय काळ आणतीलच आणतील   लक्ष्मी पुसेना शंखाला, तो भीक मागे पोटाला   मुर्गीस बिस्मिल्ला तो कशास   जो असे अविचारी, तो काय न करी   आवडेल ते खाय परी, चोरून घेऊं नको तरी   स्वराज्याचा रुपया बद्द नाहीं, तो खणखणीत वाजतो   जो गुण बाळा, तो गुण जन्मकाळा   मेरे गल्लीमे तो आव   उपाशी झोंपी जातो, तो सारी रात्र तळमळतो