कुंभाराची सून उद्यां (कधीतरी) उकीरड्यावर येईल

कुंभाराची सून मडकि विकूक रस्‍त्‍यारि येतलीच   कुंभाराची सून उद्यां (कधीतरी) उकीरड्यावर येईल   सून-सून आली घराला आणि सासूसासर्‍याला आनंद झाला   मीठ घालतचि कणु निबरु, सून हाडतचि मायिं निबरु   ज्ञानाच्या गोष्टी भारी, सून सासूला मारी   सून सांगे गोष्टी, सासू अंगण लोटी   कुंभाराची सून आज ना उद्यां उकिरड्यावर येणार   कोणाचें होऊं नये चाकर आणि कोणाची होऊं नये बायको (व्हावें तर प्रसंग येईल तसें वागावें)   आधीं करते सून सून, मग करते फुणफुण   वारा येईल तसें उडवावें   नाकापेक्षां मोतीं जड, सासूपेक्षां सून अवजड   लेक होईतों ल्यावें, सून येईतों खावें   कायदे सदा फिरती, आजचे उद्यां नसती   वारा वाजेल-येईल-वाहील तशी पाठ फिरविणें-पाठ देणें   सासू गेली शेजारीं आणि सून गेली माहेरीं   आज उद्यां करणें   कधींतरी मरणें आहेच, त्‍यांत आज काय आणि उद्यां काय   जाईल बुधीं, तो येईल कधीं   दैव येईल तेव्हां दरोडा पडेल   आळशामध्यें आळशी, सून आली घरासीं   मूल नाहीं तोंवर खाऊन घ्यावें, सून नाहीं तोंवर लेवून घ्यावें   सासूसाठीं रडे सून, बाई सुटलें मी काचांतून   जाग्‍याला खूण, सासर्‍याला सून   रंगभूमी-रंगभूमीवर उभा तरी रहा म्हणजे बोलतां येईल   आधी आईची सून, मग सासूची सून   सून गोटो खायना, मडकेंत काय ना   आज खाई तूप, उद्यां पाही रूप   आज अंबारी तर उद्यां झोळी   एक उद्यां म्हणे, तर दिवस दुणे   आज मरा आणि उद्यां धर्म करा   आज नगद, उद्यां उधार   कोळसिंदा-शिंदा-सुंदा-सुना-सून-सन   आज चांगले करील, तर उद्या कामास येईल   पाषाणाला घाम येईल, पण याला येणार नाहीं   सून नेकीची आणि कड घेते लेकीची   हाताला येईल तें   काळ जातो क्षणाक्षणा। मूळ येईल मरणा ।।   ताकांत डेंगणें घातले, सून पिईना गिर्‍हाईक घेईना!   अधिक सून पाहुण्यापुढें   तिळाचा भात नाहीं, जांवई गोत नाहीं, सून माय बहीण नाहीं   ज्‍याचें असेल मढें, त्‍याला येईल रडें   विहिरींत खारें तर पोहर्‍यांत कोठून येईल गोडें   जें सकाळीं करतां येईल तें संध्याकाळपर्यंत लांबवूं नका   येईल तितकें बोलू नये व खावेल तितकें खाऊं नये   कुंभारणीची सून तुरतुर चाले आणि उकिरडा घोळे   घरासारखा गुण, सासू तशी सून   सासूसाठीं रडे सून l भाव अंतरीचा भिन्न ll   तेली, ससा, गुरव, म्‍हसा, गांवा गेला तो येईल कसा?   कोण दिवस येईल कैसा, नाहीं देहाचा भरंवसा   न (नणं दुल्याच्या कं (कर्ण(दूल्या जाचूं नको मला, तूं शिल पर घरां तर माझीच गत येईल तुला