पदे ४०१ ते ४१५

शोभे फारसि आरसी घडविले नानाप्रकारची सळे ।
पायांचे नग आयका दशरथे सीतेसि जे आणिले ॥
वाकी पैजण घागर्‍या घुळघुळा जोडी कडी साजती ।
साजे जे हर सुंदरा गुजरिया वाळे पहा वाजती ॥४०१॥
रत्ने जोडविली महा अनवटी ते जोडवी साजिरी ।
पोळ्हारोहि इरोलिया दिसतसे घोट्यास शोभा बरी ॥
नाना वस्त्र जरी विशाळ घडिया साड्या अनेकपिरी ।
नाना कंचुकि का अचाट तगटी त्या चादराही जरी ॥४०२॥
गृहांतोन पुरोहिते निजहते सीते पहा आणिले ।
चौरंगावरि बैसवोन तिजशी पूजेस आरंभिले ॥
तो तेथे द्विज फार भांडति अती आधी गणेश स्थिती ।
कोणी ते ह्मणती महा कळस जो आधी तयाची गती ॥४०३॥
एकामेक अती सरोष नयने गालिप्रदाने किती ।
श्वासें उश्वसती परस्पर महा वर्मेही उच्चारिती ॥
मूर्खा माजि परस्परा लघुतरा गाधा हिच्या माढवा ।
कोठे तूं पढलास सांग मजला शास्त्रार्थ हा तो नवा ॥४०४॥
बोले आणिक बोल तेहि न कळे तूं का उगा भुंकसी ।
ओनामहि न जाणसी तरि कसा एकाक्षरी बोधसी ॥
खाटे हे अवघे कसा वदसि तूं स्थूळास कां पाहसी ।
मूर्खा माजि कुजाति तूंच अससी मिथ्या नव्हे मानसी ॥४०५॥
मूळाधार गणेश देव वरदा आधार सर्वास हा ।
यातें सांडुन थोर पोर कळसा मांडीतसे हा पहा ॥
पूर्वी पूज्य गणेश होय कळसा पूजा तदा नंतरे ।
राजा तो---------------क्षिति सुरा दे दक्षिणा सत्वरे ॥४०६॥
श्रीरामा मधुपर्क आधि जनके पूजा तशी स्थापली ।
आतां सावध चित्त लग्नघटिका जोशाप्रती स्थापली ॥
आधि स्थापन बोहल्यावरि करी श्रीराम मंत्रोत्तरी ।
सीताराम उभी करी द्विज मधे त्या अंत्रपाटा धरी ॥४०७॥
आली लग्नघडी तुह्मी हलपला सोडा महा गल्बला ।
जोशी मंगल बोलतो निजघडीपाशी असे येकला ॥
चित्ती एकच सावधान बसला कैसा पहा निश्चळ ।
साधो लग्नघडी तशी बहुबळें कुर्यात्सदा मंगळं ॥४०८॥
विघ्ना वारितसे सुखी करितसे विद्या सदा देतसे ।
शुंडादंड विशेष चाळवितसे जो दाखवी भावसे ॥
शेंदूरानन तुंड ज्यास विलसे मोरेश्वरी जो वसे ।
श्रीमन्मंगळ मूर्ति तो बहुबळे कुर्यात् सदा मंगळ ॥४०९॥
सृष्टीचा रचिता श्रुती पढियता चारी मुखे बोलता ।
ब्रह्मांडा जनिता चराचर विता सत्ता अशी स्थापिता ॥
सर्वीही वरता धरी अमरता तो चिंतिजे तत्वता ।
सावित्रीसहवर्तमान विधि तो कुर्यात सदा मंगळ ॥४१०॥
भक्तालागिं कृपा करी नरहरी जो दान्वा संहरी ।
भारी वेश धरी नृपालन करी वेदास जो उध्दरी ॥
ज्यासी कोण करी सरी अमर तो भूभार जो आंवरी ।
तो लक्ष्मीसहवर्तमान सकळं कुर्यात् सदा मंगळं ॥४११॥
कैलासी वसतो विभूति धरितो दुष्टास संहारितो ।
भोळा तो असुरासुरास स्फुरतो जे मागती देत तो ॥
रामाला स्मरतो सदा रसिक तो चित्तांस तो बैसतो ।
तो गौरीसहवर्तमान सकळं कुर्यात् सदा मंगळ ॥४१२॥
लक्ष्मी माधव चिंतिजे परिसिजे चित्तैक्य कां होइजे ।
वाजंत्री बहुसावधान सुदृढा अंतर्पटा साधिजे ॥
देवीला स्मरिजे करा कलश जो आधी करी घेइजे ।
आतां सावध सावधान इति ओ कुर्यात्सदा मंगळ ॥४१३॥
पृथ्वीदानसमान पुण्य ह्मणती तें आजि होतें पहा ।
कन्यादान करी विदेह विभवें दे दक्षिणेते महा ॥
आव्याला पुजिलें द्विजासि नमिलें अग्नीस संतोषिले ।
नागेशे रचिलें स्वयंवर भलें विद्वज्जनां मानले ॥४१४॥
गणेशासि आधी नमस्कार केला ।
तया नंतरें प्रार्थिलें शाग्देला ॥
करा जोडुनी वंदितो सद्गुरुसी ।
कवित्वास विस्तार व्हावा त्वरेसी ॥४१५॥

समाप्त