प्रसंग चवदावा - धातु पाषाणाच्या प्रतिमा

द्रव्य मिळाल्‍या उन्मत्त होती । सोन्यारूप्याच्या देवता घडवती । दुष्‍काळ पडल्‍या मोडून खाती । निश्र्चय नसतां मनी ॥७७॥
भक्त पीडोनि देवता लागलया । मोडतेवेळी कां सत्त्वें सांडवल्‍या । सोनारें हातवडेवरी कुटिल्‍या । त्‍यांसी त्‍या न लागती ॥७८॥
जे पाथरवाटे देवते घडलीं । उरावर पाय देऊनि झोडलीं । ते कैसी पूज्‍य मान्य जालीं । भ्रमिष्‍ठालागीं ॥७९॥
भक्त दुरून कष्‍टला आला । प्रतिमा शिणला न म्‍हणे त्‍याला । पायां पडतां कपाळा चरण आदळला । तरी रक्त सांडे ॥८०॥
वोळखा पाथ्‍रवट सोनार वोतारे । ते देवतांचे पितर खरे । आळविल्‍या बोलतील खरे । समाधान करुनी ॥८१॥
पाथरवट वोतारी सोनार । त्‍यांनीं प्रतिमांस आणिला आकार । त्‍यांसीच भाव धरितां साचार । आशिर्वाद बोलती ॥८२॥
दधिधृताचें प्रतिमेला मार्जन । त्‍यावेगळे तपन तर्पण । परी आशिर्वाद नेदी पाषाण । अचेतन म्‍हणोनियां ॥८३॥
पुण्य करुनी पाप आचरण । यालागीं जालें असे ते पाषाण । ते पूजिल्‍या तैसेंच होईजे जाण । कल्‍पना धरूनियां ॥८४॥
गीता भागवत वचनीं । सांगितलें अर्जुना उद्धवालागुनी । पाषाण पूजितां पाषाण होती मेदिनीं । कृष्‍ण म्‍हणे कर्मफळ ॥८५॥
ऐका ज्‍याची जैसी आवडी । त्‍याला तैसीच लावी गोडी । हें निबंधीं बोले परवडी । कृष्‍ण पांडवाप्रती ॥८६॥
ज्‍यांचें जैसें आचरण भ्रमण । ते तैसे होती हे साक्ष भारतपुराण । श्रीमुखें वदती आपण । गीता भागवत वचनीं ॥८७॥
जे साधुत्‍वीं गुरुत्‍वीं माळिका । ते सत्‍य श्रीमुखीचीं टीका । श्रोतेराज भावें ऐका । परस्‍परें प्रचीति ॥८८॥
ऐसीं हे निबंधसाक्ष वचनें चर्चा साधूच्या मोझ्यानें । शेख महंमद शूरत्‍वपणें । अव्यक्ते व्यक्तवी ते ॥८९॥