गवळण - १६ ते २०

१६.
घाघरिया छंद चरण घवघवी । अरुणा दाखवी चरणतळीं ॥१॥
आरुता येई कान्हा देईं आलिंगन । उतरी निंबलोण मुखावरुनी ॥२॥
वाघनखें कडदोरा कंठीं घालूनि सरी । झणीं तुज मुरारी द्दष्टी लागो ॥३॥
अंबुलें लोळिया कटीं रिठे गांठी । छंदें जगजेठी हालवी मान ॥४॥
भाळीं चंदन वरि मसीचा टिळकला । झणीं तुज गोपाळा द्दष्टी लगे ॥५॥
नामयाचा स्वामी हरि माझें चिंतणें । छंदें गीत गाऊं नाचूं मी सदा जाणें ॥६॥
१७.
कृष्ण डोलतु रांगतु रंगणीं । इडापीडा धांवोनी घेती गौळणी ॥१॥
जीवापरीस हें बाल्हें बाळक । शिणलिया विसांवा त्याचें पाहे श्रीमुख ॥२॥
सर्व सुख याचेनी मनोहरें । तेंचि खेळवितां धनी मन न पुरे ॥३॥
देह गेह नाठवे सर्वथा । सुत पतीची मावळली वार्ता ॥४॥
सुख न सांगवे वैखरी कोंदली । रूपीं रमतां मनें बुडी दिधली ॥५॥
नामया स्वामी सुखाचा सागरू । कृष्ण खेळविताम सुफळ हा संसारू ॥६॥
१८.
चाल सखिये वेगु करीं वहिला । दिन सरला काळ थोडा उरला ॥१॥
आवडी घेऊं गे निजसुख धनीचें । आर्त पुरोनी जें उरलेंसे मनींचें ॥२॥
कृष्णमुख पाहे द्दष्टी भरोनी । चित्त सांडी कुरवंडी करोनी ॥३॥
झणीं विसरसी हे खूण निरुती । मग अंतरलें सर्व सुख पुढती ॥४॥
हाचि निर्धार करुनियां मानसीं । आंत बाहेरी हरिरूप देखसी ॥५॥
नामया स्वामी राजीवलोचनु । रमारमणू तो जीवींचा जीवनू ॥६॥
१९.
हातीं घेवूनियां काठी । शिकविते श्रीपती । यमुनेची माती । खासी कां कां कां कां ॥१॥
हरी तूं खोडी नको करूम माझ्या बा बा बा बा ॥ध्रु०॥
धांऊनियां धरिला करीं । बैसविला मांडिवरी । मुख पसरोनि करी । आ आ आ आ ॥२॥
विष्णुदास नामा म्हणे । मरोनियां जन्मा येणें । कृष्ण सनातन पाहूं । या या या या ॥३॥
२०.
गौळणी ठकविल्या । गौळणी ठकविल्या । एक एक संगतीनें मराठी कानडीया ।
एक मुसलमानी । कोकणी । गुजरणी अशा पांचीजणी गौळणी ठकविल्या ॥ध्रु०॥
गौळणी सुंदरी । गौळणी सुंदरी । गेल्या यमुनेतीरीं । वस्त्रें फेडूनियां स्नान करिती नारी ।
गोविंदानें वस्त्रें नेलीं कळंबावरी । स्नान करोनियां त्या आल्या बाहेरी ॥१॥
लडोबा गोविंदा । लडोबा गोविंदा । निरवाणी आज । आडचाल्लो पडचाल्लो ।
शीर फोडया न कोडो । मारी कन्हय्या पानी खेळ्या न खेळो ॥२॥
देखेरे कन्हय्या । देखेरे कन्हय्या । मै इज्यतकी बडी ।
कदम पकडुंगी । मैयां कुटीजुडी । मेरी चुनरी दे मेरीले दुल्लडी ॥३॥
देवकी नंदना देवकी नंदना । तूं ऐक श्रीपती । उघडी हिंवाची तुज विनवूं किती ।
पायां पडत्यें बा । मी येत्यें काकुळती । माझी साडी दे । घे नाकाचें मोतीं ॥४॥
पावगा दाताला । पावगा दाताला । तूं नंदाचा झिलो ।
माकां फडको दी । मी हिंवान मेलों । घे माझो कोयतो । देवा पायां पडलों ॥५॥
ज्योरे माधवजी । ज्योरे माधवजी । मे शरण थई ।
तनकाकाकैपी । बाप दयाळ तूंही । मारी साडी आपो । हातणीले कंकणी ॥६॥
इतुकें ऐकुनी । इतुकें ऐकुनी । देव बोले हांसोनी । सूर्या दंडवत करा कर जोडुनी ।
नामाविनवितो । म्हणे सारंगपाणीं । गौळ्या ऐक तूं । धन्य तुझी करणी ॥७॥