भगवत्

{ bhagavat }

हिन्दी (hindi) WN

See : ईश्वर

प्राचीन चरित्रकोश

भगवत् n.  तुषित देवों में से एक ।
भगवत् (औपमन्यव कारडिः) n.  एक सामवेदी आचार्य, जिसका निर्देश जैमिनिगृह्यसूत्र के अन्तर्गत उपाकर्माग तर्पण में प्राप्त है [जै.गृह.१.१४] ।

A dictionary, Marathi and English

; as भगवत्कृपा Divine favor, भगवत्सत्ता Divine power, भगवदिच्छा The divine will, भगवत्सेवा, भगवद्रूप, भग- वन्माया, भगवद्भक्ति or भगवद्भजन, भगवत्प्राप्ति, भगवद्दास.

A Sanskrit English Dictionary

भगवत्    a &c. See p. 743, col. 3.
भग—वत्  n.  1. ind. like a vulva, [Viṣṇ.] Sch.

ROOTS:

भग वत्

भग—वत्  mfn.  2a mfn. See below.

ROOTS:

भग वत्

भगवत्  mfn.  2b mfn. (for 1. See under भ॑ग) possessing fortune, fortunate, prosperous, happy, [RV.]; [AV.]; [GṛS.]; [BhP.]
glorious, illustrious, divine, adorable, venerable, [AV.] &c. &c.
भगवन्  m. holy (applied to gods, demigods, and saints as a term of address, either in voc., भगवस्, भगोस् [ cf. [Pāṇ. 8-3, 1], Vārtt. 2, [Pat., and viii, 3, 17]] f. भगवती m. pl. भगवन्तः; or in nom. with 3. sg. of the verb; with Buddhists often prefixed to the titles of their sacred writings)
भगवत्  m.  m. ‘the divine or adorable one’, N. of विष्णु-कृष्ण, [Bhag.]; [BhP.]
of शिव, [Kathās.]
of a बुद्ध or a बोधि-सत्त्व or a जिन, [Buddh.] ( cf. [MWB. 23])

The Practical Sanskrit-English Dictionary

भगवत् [bhagavat]   a.
Glorious, illustrious.
Revered, venerable, divine, holy (an epithet applied to gods, demigods and other holy or respectable personages); स्वर्गप्रकाशो भगवान् प्रदोषः [Rām.5.5.8;] अथ भगवान् कुशली काश्यपः [Ś.5;] भगवन् परवानयं जनः [R.8.81;] so भगवान् वासुदेवः &c.; उत्पत्तिं च विनाशं च भूतानामागतिं गतिम् । वेत्ति विद्यामविद्यां च स वाच्यो भगवानिति ॥
Fortunate (Ved.). -m.
A god, deity.
An epithet of Viṣṇu.
Of Śiva.
Of Jina.
Of Buddha. -Comp.
-गीता  N. N. of a celebrated sacred work; (it is an episode of the great Bhārata and purports to be a dialogue between Kṛiṣṇa and Arjuna).
-दृश a.  a. resembling the Supreme.
-पदी  N. N. of the source of Gaṅgā साक्षाद्भगवत्पदीत्यनुपलक्षितवचः [Bhāg. 5.17.1.]

Shabda-Sagara

भगवत्  mfn.  ( -वान्-वती-वत्) Respectable, worshipful, adorable, and hence the common appellative of a prince or deity.
 m.  ( -वान्) One of the generic titles of a Jina or Jaina deified sage.
 f.  ( -वती)
1. A name of GAURĪ.
2. Any goddess.
E. भग fortune, supremacy, &c., and मतुप् poss. aff.

ROOTS:

भग मतुप्