-
सबाध [sabādha] a.
-
वि. दोषयुक्त ; सदोष ; उणीव , न्यून , कमतरता , अपुरेपणा असलेलें ( म्हणणें , पध्दति वगैरे ). संसारभये सबाध । जिवा ययां । - ज्ञा १८ . ६९८ . [ सं . स + बाधा ]
-
Having a blemish, defect, fault, flaw, imperfection;--as an argument, a reasoning, a system.
-
a Having a blemish, defect, imperfection; faulty-an argument, a reasoning.
Site Search
Input language: