हात जळूं नये म्हणून खोरणें हातीं धरलें

वाहत्‍या गंगेत हात धुणें   हात वळणें   हात चालणें   एकानें गाय मारली म्हणून दुसर्‍यानें वासरूं मारूं नये   अधमाला हातांनीं भरवावें त्याच्या तोंडी लागूं नये   भात सोडावा पण सांथ सोडूं नये   पाठीवर हात फिरविणें   अंधके हात बटेर   बापचा बाप गेला, बोंबलतांना हात गेला   सांधींतली गोष्ट उजेडांत आणूं नये   कोणाचे तोंड चालतें, कोणाचा हात चालतो   दहांचा हात दुष्मानावरहि पडूं नये   हात चोळणें   शहाण्याचा चाकर व्हावें पण मूर्खाचा (धनी) जामिन होऊं नये   एक (एका) पावसाक एक सात्तें पिंदु नये   रडत्याच्या डावीकडे व शिवत्याच्या उजवीकडे बसूं नये   दगडाखालीं हात सांपडणें   कपाळावर हात लावणें   ऊंस गोड झाला म्हणून काय मुळ्यासुद्धां खावा?   नांव सांगावें पण गांव सांगूं नये   तुळशीचे मुळांत कांदा लावूं नये   ज्‍याचा हात खालीं, त्‍याच्या सुरकुत्‍या गालीं   आठ हात लांकूड, नऊ हात ढलपी   आपला हात जगन्नाथ   काय म्‍हणून   कंठास हात लावणें   द्रव्याचिया कोटी। नये गांडीची लंगोटी॥   हातां पायां, हातीं पायीं पडणें, लागणें   दांडयानें पाणी तोडलें म्हणून निराळें होत नाहीं   तुम्‍ही आम्‍ही भाऊ, गाठोड्‌याला हात नका लावूं   कोणाचा तिरस्‍कार करूं नये, कोणाची निंदा करूं नये   ऊन उकिरड्यावर पडले म्हणून सूर्यास बाधत नाही   रंभा म्हणून प्रसिद्धि करावी व राऊताईण निघावी   धरलें तर चावतें नी सोडलें तर अंगावर येतें   नाचतां येईना (म्हणून) अंगण वांकडें   ज्‍याचे जवळ अर्थ आहे, त्‍याशीं मत्‍सर करूं नये   घरांत बारा हात वेळू फिरतो आहे   केली उधळपट्टी, हातीं आली नरोटी   शेंडी हातीं येणें   हातीं (हातांत) नाहीं रुका, त्येच्या तोंडावर थुंका   एकाशीं स्नेह तर एकाशीं बिघाड, एकदांच सर्वांशी कज्जा करूं नये   घशांत हात घातला, परंतु सुका   हातीं लागली चेड आणि धर मांडवाची मेढ   आपलें पागोटें काखेंत मारुन मग दुसर्‍याच्यास हात घालावा   मेघाच्या आणि गर्भाच्या भरंवशावर राहूं नये   अवघें एक स्थानीं, ठेवूं नये कदां मानी   करंगळी (करांगुळी) सुजली म्‍हणून ती डोंगराएवढी होईल काय?   मुखीं नाम तेव्हां, हातीं मोक्ष   हातचें सोडून देऊन पळत्याच्या पाठीस लागूं नये   (जिभेचा) हात फाटणें