|
स्वृ (also written स्वर्) cl. 1. P. ([Dhātup. xxii, 34]) स्व॑रति (pf. सस्वार; 3. sg. Subj. [?] सस्व॑र्, [RV.]; aor. अस्वार्, अस्वार्ष्टाम्, ib.; अस्वारीः, [JaimBr.]; अस्वारीत् and अस्वार्षीत्Gr. ; fut. स्वरिता, स्वर्ता, स्वरिष्यति, ib.; inf. स्वरितोस्, [JaimBr.]; स्वरितुम्, स्वर्तुम्Gr. ; ind.p. -स्वारम्, [ŚāṅkhŚr.]), to utter a sound, sound, resound, [RV.]; [JaimBr.]; [ChUp.]; to make (acc. ) resound, [RV.]; to sing, praise, [RV.]; to shine, [Kauś.]; [ChUp.] : Caus. स्वरयति (aor. असिस्रवत्; Pass. स्वर्यते), to pronounce or mark with the स्वरित accent, [Prāt.]; [Lāṭy.] : Desid. सिस्वरिषति, सुस्वूर्षतिGr. : Intens. सास्वर्यते, सास्वर्तिib.
स्वृ [cf. Gk. σῦριγξ; Lat. susurrus; Germ. schwirren, Schwarm; Eng. swarm.]
|