व्याकरण

हिन्दी (hindi) WN

noun  वह शास्त्र जिसमें किसी भाषा के शब्दों के प्रकारों और प्रयोग के नियमों आदि का निरूपण होता है   Ex. किसी भी भाषा का आधार उसका व्याकरण होता है ।

HYPONYMY:

अनद्यतन-भविष्य

ONTOLOGY:

ज्ञान (Cognition) ➜ अमूर्त (Abstract) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

asm ব্যাকৰণ

bd रावखान्थि

ben ব্যাকারণ

guj વ્યાકરણ

kan ವ್ಯಾಕರಣ

kas گرٛامَر

kok व्याकरण

mal വ്യാകരണം.

mar व्याकरण

mni ꯂꯣꯟꯃꯤꯠ

nep व्याकरण

ori ବ୍ୟାକରଣ

pan ਵਿਆਕਰਨ

san व्याकरणम्

tam இலக்கணம்

tel వ్యాకరణం

urd قواعد , گرامر , اصول

कोंकणी (Konkani) WN

noun  जातूंत भाशेच्या उतराच्या प्रकाराची आनी वापराची भासाभास केल्ली आसता अशें शास्त्र   Ex. खंयचेय भाशेचो आदार तिच्या व्याकरणांत आसता

ONTOLOGY:

ज्ञान (Cognition) ➜ अमूर्त (Abstract) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

asm ব্যাকৰণ

bd रावखान्थि

ben ব্যাকারণ

guj વ્યાકરણ

hin व्याकरण

kan ವ್ಯಾಕರಣ

kas گرٛامَر

mal വ്യാകരണം.

mar व्याकरण

mni ꯂꯣꯟꯃꯤꯠ

nep व्याकरण

ori ବ୍ୟାକରଣ

pan ਵਿਆਕਰਨ

san व्याकरणम्

tam இலக்கணம்

tel వ్యాకరణం

urd قواعد , گرامر , اصول

मराठी (Marathi) WN

noun  भाषेचा व्यवहार कोणत्या नियमांस अनुसरून होतो हे सांगणारे शास्त्र   Ex. मूलतः भाषेच्या अभ्यासात व्याकरणाचा पाया मजबूत असणे आवश्यक असते.

ONTOLOGY:

ज्ञान (Cognition) ➜ अमूर्त (Abstract) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

व्याकरणशास्त्र

Wordnet:

asm ব্যাকৰণ

bd रावखान्थि

ben ব্যাকারণ

guj વ્યાકરણ

hin व्याकरण

kan ವ್ಯಾಕರಣ

kas گرٛامَر

kok व्याकरण

mal വ്യാകരണം.

mni ꯂꯣꯟꯃꯤꯠ

nep व्याकरण

ori ବ୍ୟାକରଣ

pan ਵਿਆਕਰਨ

san व्याकरणम्

tam இலக்கணம்

tel వ్యాకరణం

urd قواعد , گرامر , اصول

A dictionary, Marathi and English

Grammar.

Aryabhushan School Dictionary

n   Grammar.

महाराष्ट्र शब्दकोश

 न. १ भाषेचा व्यवहार कोणत्या नियमांस अनुसरून होतो हे सांगणारे शास्त्र . यांत शब्दसिध्दि - जाति - संबंध इ० चे विवेचन केले असतें २ विस्तार करणे . - गीर १३३ . [ सं . ]
०कार   व्याकरणी - पु . वैयाकरण ; व्याकरणकोविद . व्याकरणकार शब्द साधिती । त्याच्या नामाचा अनेक अर्थ करिती । व्याकरणें - क्रि . विस्तारणे ; विवेचणे . धरूनि येथे स्फुट या श्रुतीते । यथामति व्याकरिजले तीते । - वामन , नामसुधा ३ ( ३ ) ३३ .

नेपाली (Nepali) WN

noun  त्यो शास्त्र जसमा कुनै भाषाको शब्दहरूको प्रकार र प्रयोग गर्ने नियम आदिको निर्धारण गरेको हुन्छ   Ex. कुनै पनि भाषाको आधार त्यसको व्याकरण हुन्छ

ONTOLOGY:

ज्ञान (Cognition) ➜ अमूर्त (Abstract) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

Wordnet:

asm ব্যাকৰণ

bd रावखान्थि

ben ব্যাকারণ

guj વ્યાકરણ

hin व्याकरण

kan ವ್ಯಾಕರಣ

kas گرٛامَر

kok व्याकरण

mal വ്യാകരണം.

mar व्याकरण

mni ꯂꯣꯟꯃꯤꯠ

ori ବ୍ୟାକରଣ

pan ਵਿਆਕਰਨ

san व्याकरणम्

tam இலக்கணம்

tel వ్యాకరణం

urd قواعد , گرامر , اصول

A Sanskrit English Dictionary

व्य्-आकरण    a &c. See व्य्-आ-√ कृ.

ROOTS:

व्य् आकरण

व्य्-आकरण  n.  b n. separation, distinction, discrimination, [MBh.]

ROOTS:

व्य् आकरण

explanation, detailed description, ib.; [Suśr.]
manifestation, revelation, [MBh.]; [Hariv.]
(with Buddhists) prediction, prophecy (one of the nine divisions of scriptures, [Dharmas. 62]), [SaddhP.] &c.
development, creation, [Śaṃk.]; [BhP.]
grammatical analysis, grammar, [MuṇḍUp.]; [Pat.]; [MBh.] &c.
grammatical correctness, polished or accurate language, [Subh.]
the sound of a bow-string, [L.]

Shabda-Sagara

व्याकरण  n.  ( -णं)
1. The science of grammar, considered as one of the six Vedāngas.
2. Explaining, expounding.
E. वि and आङ् before कृ to make or do, ल्युट् aff.

ROOTS:

वि आङ् कृ ल्युट्