निंर्बध नाहीं कवीला, कल्पनेला वाव मिळाला

ह्याचें मला लहणें नाहीं   दुबळ्याला देववत नाहीं, फाटक्याला शिववत नाहीं   पोटावर बांधल्यानें भूक जात नाहीं   हरा नाहीं आणि शिवा नाहीं   पाऊस नाहीं, पाणी नाहीं, दुर्दशेला पारावर नाहीं   स्वतः ज्ञान नाहीं व सांगितलेलें ऐकायचें नाहीं   दान केल्यानें कोणताहि अनुष्य गरीब होऊं शकत नाहीं अगर चोरीनें श्रीमंत होऊं शकत नाहीं   लंगडी ती लंगडी पण गांवदरीला चरत नाहीं   दांडयानें पाणी तोडलें म्हणून निराळें होत नाहीं   हरामाचा माल जिरत नाहीं   राजाच्या खजिन्याचें पाणी कधींच आटत नाहीं   स्वतः मेल्यावांचून स्वर्ग दिसत नाहीं   अनुभवासारखा शिक्षक नाहीं   साळ फेंकल्याबरोबर भाताचें पीक डोलूं शकत नाहीं   माणसाला मानीत नाहीं   अंड कितीहि ताणलें तरी कपाळाला लागणार नाहीं   भिकेची हंडी सिगेस चढत नाहीं   देण्याला (द्यावया) नाहीं थार, आड आला शनिवार   कोणाचे पागोटें कोणाच्या डोक्‍यावर नाहीं   सुगंधी केतकीला फळें नाहीं, ती अंगीं कांटे बाही   हत्ती पोसवतो पण माहेरवाशीण नाहीं पोसवत   रोम एका दिवसांत बांधलें गेलें नाहीं   मायेवांचून रड नाहीं, जाळावांचून कढ नाहीं   चांगले थटेचें भाषण, वाईट नाहीं कठिण   इकडे बोलणें नाहीं, तिकडे चालणें नाहीं   कोणी कोणाचें नशीब घेत नाहीं   बहुत देखिले टिळेटाळे, पण चिखलास नाहीं पाहिले डोळे   काम काडीचे नाहीं, फुरसत घडीची नाहीं   उपकाराची भागूबाई, बोट ठेवायला जागा नाहीं   घरांत नाहीं खाया आणि कुत्र्याचे नांव ठेवा राया   शंभर सुवेतें पुरवतील पण एक दुवेत पुरवत नाहीं   आपलें तोंड आपल्यास आरशावांचून दिसत नाहीं   काम नाहीं काडीचें, फुरसत नाही घडीची   एका लुगड्यानें म्हातारी होत नाहीं   मूर्त जाईल पण कीर्ति जात नाहीं   बायकांच्या तोंडांत कोणतीहि गोष्ट राहात नाहीं   कामक्रोधु नाहीं मानसी, तो महानुभाव संन्यासी   ओठाला नाहीं पुरेसें, पोटाचें आंतडें वासे   फूल नाहीं फुलाची पाकळी देणें   मनाची नाहीं, पण जनाची तरी ठेवावी   धाकासारखी चीज नाहीं   कनवटीं नाहीं पैसा आणि लोकांना म्‍हणतो या बसा   झाली गोष्‍ट परत येत नाहीं   श्रीमंत लोक परावलंबी, सामर्थ्य नाहीं अंगीं   राव करीत नाहीं तें गांव करतो   शेणपुंजीला झोंप नाहीं   स्वातंत्र्याची तळमळ आणि ओढयाची खळखळ, कधींहि थांबत नाहीं   हातीं (हातांत) नाहीं रुका, त्येच्या तोंडावर थुंका   स्वभावाला औषध नाहीं   जिभेला हाड नाहीं तरी दांत पाडते