कोंबडा कोंबडीला दाणा टाकून तमाशा पाहतो

कोंबडा   घर फुंकना, तमाशा देखना   तमाशा   सोन्याची मेख आणि तमाशा देख   घरांत नाही दाणा पण मला बाजीराव-हवालदार-श्रीमंत म्‍हणा   उभाशिवार टाकून जाणें-जळणें   कोंबडा कोंबडीला दाणा टाकून तमाशा पाहतो   टाकून येणें   खाई शेर दाणा   खाई शेर दाणा, चालतांना ठणाणा   उडत कोंबडा   जीव टाकून पळणें   घोडा आपल्‍या गुणानें दाणा खातो   नाचणी नाचणीचे राशींतून मोहरीचा दाणा शोधणें   दगड चहूंकडे टाकून पाहणें   खडा टाकून अंत पहावा   ज्‍याच्या घरी दाणा, त्‍याचे नांव नाना   अवघा - अवघा गल्ला दाणा, नसे कोंड्यावांचून   गळ टाकून पाहाणें   आग लगाये तमाशा देखे   शेजीनें कोंबडा झांकला म्हणून कांहीं उघाडण्याचें राहत नाहीं   कण्या टाकून कोंबडी झुंजविणें   तुझ्या नांवाचें मंगळसूत्र तोडून टाकून तुझ्या नांवाचें कुंकू पुसतें   फासा टाकून पहाणें   आपले हितातें पाहतो, तो आर्जवी असतो   कोंबडा नेला डोंगरा म्‍हणून का दिवस उगवत नाही?   पंखाचा कोंबडा   माय तशी लेक, तमाशा देख   बगलमें कोंबडा, और गांवमें दंडोरा   कोकिळ कोंबडा   कोंबडा आरवला आणि आरंभ झाला कामाला   घरकुंडा-कुब़डा-कोंबडा   बाजीराव होणार होता, पण कोंबडा पादला   चंद्रानें कोंबडा करणें   गप्पागोष्‍टींची कथा, लोकरंजनाचा तमाशा   होय तैसें जाय, जन तमाशा पाहाय   घोड्याचा दाणा   दगड टाकून पाहणे   धोंडा टाकून पाहावा! पडला तर आंबा. नाहीं तर धोंडा   गळ टाकून पाहणे   शंभरांत फूल, हजारांत काणा, सर्वात अंधळा दाणा   अर्धी टाकून सगळीला धांवूं नये   बाळ दाणा आणि त्याला चाबूक नजराणा   चिखलांत धोंडा टाकून पलीकडे जाणें   असा लेक (मुलगा) दाणा तर घरोघर (माझ्या) सुना   चिखलांत-गुवांत धोंडा टाकून अंगावर उडवून घेणें   घोडा आपले गुणावर दाणा वाढवितो   अवतण - अवतण टाकून भीक मागणें   अर्धी टाकून सगळीचे मागें लागूं नये   दुश्‌मन असावा पण दाणा (शहाणा) असावा   तमाशा   पंखाचा कोंबडा