अस्थिरायां विकल्पः स्यात्, स्थण्डिले तु भवेद्‌द्वयम् ।
स्नपनं त्वविलेप्यायामन्यत्र परिमार्जनम् ॥१४॥
जंगम प्रतिमांच्या ठायीं । आवाहन विसर्जन पाहीं ।
एकीं आहे एकीं नाहीं । ऐक तेही विभाग ॥८॥
शालग्राममूर्तीसी जाण । स्वयंभ माझें अधिष्ठान ।
तेथ आवाहनविसर्जन । सर्वथा जाण लागेना ॥९॥
शालग्रामाचा कुटका । ज्याचे पूजेसी आहे फुटका ।
तेथ परमात्मा निजसखा । सर्वदा देखा नांदत ॥११०॥
इतर मूर्ती जंगमा जाण । तेथ आवाहनविसर्जन ।
साक्षेपें करावें आपण । हें विधिविधान आगमोक्त ॥११॥
स्थंडिलीं मूर्तिआवाहन । सवेंचि पूजांतीं विसर्जन ।
हें उभय भावनाविधान । स्थंडिलीं जाण आवश्यक ॥१२॥
आपले हृदयींचा चिद्धन । मूर्तीमाजीं कीजे आवाहन ।
पूजांतीं करुनि विसर्जन । देव हृदयीं जाण ठेवावा ॥१३॥
एथ आपणचि ब्रह्म परिपूर्ण । हेंचि व्हावया निजस्मरण ।
आवाहनविसर्जनें जाण । निजात्म आठवण साधका ॥१४॥
हा आगमींचा निजात्मभावो । आपणचि आपला देवो ।
आपला आपण पूजक पहा हो । हा निजात्म-आठवो निजपूजे ॥१५॥
’देव होऊनि देव पूजिजे’ । हें निजात्मता गोड खाजें ।
उपासनाकांड-व्याजें । उद्धवासी दीजे श्रीकृष्णें ॥१६॥
हे निजात्मता निजगोडी । प्रतिपदीं न लभतां रोकडी ।
उपासना-तडातोडी । कोण कोरडी सोशील ॥१७॥
हें आगमींचें निजगुह्य जाण । प्रतिपादीं सुखसंपन्न ।
साधक स्वयें होती चिद्धन । तें हें उपासन उद्धवा ॥१८॥;
ऐसें ऐकतां कृष्णवचन । उद्धव स्वानंदें झाला पूर्ण ।
धांवोनि धरिले श्रीकृष्णचरण । म्हणे समूळ निरुपण मज सांग ॥१९॥
तंव देव म्हणे स्थिर राहें । जें हें आगमोक्त गुह्य आहे ।
तें माझे कृपेंवीण पाहें । प्राप्त नोहे साधकां ॥१२०॥
आगमोक्त गुह्य गहन । असो हें माझें गुप्तधन ।;
तुवां पुशिलें पूजाविधान । ऐक सावधान उद्धवा ॥२१॥
लेप्या लेख्या ज्या मूर्ति जाण । त्यांसीं करावेंना स्नान ।
इतरां मूर्तीसी स्नपन । यथाविधान करावें ॥२२॥