अध्याय ७८ वा - श्लोक ११ ते १५

विदूरथस्तु तद्भ्राता भ्रातृशोकपरिप्लुतः । आगच्छदसिचर्मभ्यामुच्छ्वसंस्तज्जिधांसया ॥११॥

विदूरथ वक्रदंताचा बंधु । कृष्णहस्तें अग्रजवधु । देखोनि क्षोभला जैसा सिन्धु । लोटे अगाध प्रतिपर्वीं ॥४॥
देखोनि अग्रजाचें निर्याण । शोकसागरीं झाला मग्न । शौर्यवृत्ति आंगवून । आला कृष्ण वधावया ॥१०५॥
कृतान्ताची जिह्वा कल्लोळ । तैसा खङ्ग सुतेजाळ । वामहस्तीं चर्मं वर्तुळ । घेऊनि प्रबळ उठावला ॥६॥
भस्राधमिता पावकशिखा । ऊर्ध्व धांवती गगनोन्मुखा । तेंवि उच्छ्वास मुखनासिका । पासूनि निघती खरपुस पैं ॥७॥
हस्त चोळूनिं भूतळपृष्ठीं । खङ्ग कवळिला सुदृढ मुष्टी । कृष्ण लक्षूनि क्रूर दृष्टी । धांवे कपटी हननार्थ ॥८॥

तस्य चापततः कृष्णश्चक्रेण क्षुरनेमिना । शिरो जहार राजेन्द्र सकिरीटं सकुण्डलम् ॥१२॥

अकस्मात विद्युत्पात । होय तैसा विदूरथ । खङ्गचर्मेंसीं पडतां त्वरित । कमळाकान्त काय करी ॥९॥
विधातृसृष्टीहूनि जें पूर्वीं । विष्णुचक्र हें जाणिजे सर्वीं । विधिहरशक्रादिसुपर्वीं । स्वर्चित दर्वीकरप्रमुखीं ॥११०॥
क्षुरप्राय तीक्ष्ण धार । तें प्रेरूनि सहस्रार । विदूरथाचें उडविलें शिर । सकिरीट सकुण्डल ॥११॥
चक्रप्रहारें शिर गगनीं । उडोनि पडलें कृष्णचरणीं । कीं ते पुष्पाञ्जळी स्वमरणीं । अर्पूनि विदूरथ उद्धरला ॥१२॥

एवं सौभं च शाल्वं च दन्तवक्रं सहानुजम् । हत्वा दुर्विषहानन्यैरीडितः सुरमानवैः ॥१३॥

एवं म्हणिजे ऐशिया परी । ससौभशाल्वप्रमुख वैरी । विदूरथवक्रदंतादि समरीं । वधूनि हरी जयवंत ॥१३॥
भूमंडळींचे भुभूज थोर । मानव अथवा सुरासुर । तिंहीं ज्यांसीं न करवे समर । ऐसें दुर्धर प्रतापी ॥१४॥
तया दुर्विषहांतें हरी । मारूनि विजयी झाला समरीं । सुरवर गर्जती जयजयकारीं । तें अवधारीं कुरुभूषा ॥११५॥

मुनिभिः सिद्धगंधर्वैर्विद्याधरमहोरगैः । अप्सरोभिः पितृगणैर्यक्षैः किन्नरचारणैः ॥१४॥
उपगीयमानविजयः कुसुमैरभिवर्षितः । वृतश्च वृष्णिप्रवरैर्विवेशालंकृतां पुरीम् ॥१५॥

मुनींहीं ज्याचा विजयस्तव । केला आणि सिद्ध गंधर्व । विद्याधर उरग सर्व । गाती विभव विजयाचें ॥१६॥
अप्सरा गाती नृत्य करितां । चारण किन्नर ताल धरितां । तौर्यत्रिकामाजी तत्वता । विजयकथा कृष्णाची ॥१७॥
ऊर्जित विजय वर्धमान । वर्णिती यक्षादि पितृगण । दुन्दुभिघोषें भरिती गगन । वर्षती नंदनवनसुमनीं ॥१८॥
देवीं ऐसा जयोत्सव । केला कुसुमांचा वर्षाव । वृष्णिवेष्टित श्रीकेशव । जेंवि वासव अमरेंसीं ॥१९॥
वृत्र भंगूनि अमरपुरीं । प्रवेशे तैसी द्वारकापुरी । शाल्व कारूष वधूनि समरीं । विजयी श्रीहरी प्रवेशला ॥१२०॥
तोरण पताका कुङ्कुमसदे । द्वारके माजी चहूंकडे । सदीप कलश कदली झाडें । दोहींकडे सुफळित ॥२१॥
ऐसी द्वारका सालंकृत । तीमाजी प्रवेशला भगवंत । शत्रु भंगूनि विजयवंत । यादवें सहित जयघोषें ॥२२॥
वृष्णिभोजान्धककुकुर । माधव दाशार्ह सात्वतप्रवर । इहींसीं वेष्टित कमलावर । वरूनि आला विजयश्री ॥२३॥
द्वारकेचिया नगरनारी । सदीप आरत्या घेऊनि करीं । ओंवाळिती अत्यादरीं । पुष्पीं हरिवरी वर्षोनियां ॥२४॥
ऐसा अगाध कृष्णमहिमा । ऐकिला कीं कुरुसत्तमा । तया प्रति पराजयकाळिमा । मूर्धां अधमां प्रतिभासे ॥१२५॥