तन्त्रवार्तिके - श्लोक १ ते २५

विशुद्धज्ञानदेहाय त्रिवेदीदिव्यचक्षुषे ।
श्रेयःप्राप्तिनिमित्ताय नमः सोमार्धधारिणे ॥१॥
अभिवन्द्य गुरूनादौ शिष्यधीपद्मिनीरवीx ।
तत्प्रसादात् करिष्येsहं मीमांसश्लोकवाxxxxम् ॥२॥
तद्विद्वांसोsनुगृह्णन्तु चित्तश्रोत्रैः प्रसादिभि ।
सन्तः प्रणयिवाक्यानि गृह्णान्ति ह्यनसूर्यवः ॥३॥
न ( १ ) चात्रातीव कर्तव्यं दोषदृष्टिपरं मनः ।
दोषो ह्यविद्यमानोsपि तच्चित्तानां प्रकाशते ॥४॥
कुतो वा गृह्णते दोषं सूरयो मद्विधोक्तिषु ।
नेष्यते यः परस्थोsपि स स्वयं गृह्यते कथम् ॥५॥
निर्दोषत्वैकवाक्यत्वं क्क xx लोकस्य दृश्यते ।
सापवादा यथ के चिxxक्षस्वर्गावपि प्रति ॥६॥
आगमप्रवणश्चाहं नापवाद्यः स्खलन्नपि ।
न हि सद्वर्त्मना गच्छन् स्खलितेष्वप्यपोद्यते ॥७॥
ययाकथं चिदारब्धा त्रयीमार्गाsनुसारिणी ।
वाग्वृत्तिरल्पसाराsपि श्रद्दधानस्य शोभते ॥८॥
मीमांसाशास्त्रतेजोभिर्विशेषेणोज्ज्वलीकृते ।
वेदार्थज्ञानरत्ने मे तृष्णाsतीव विजृम्भते ॥९॥
प्रायेणैव हि मीमांसा लोके लोकायतीकृता ।
तामास्तिकपथे कर्तुमयं यत्नः कृतो मया ॥१०॥
अथोsतो धर्मजिज्ञासा१ ॥१॥
“ अथातो धर्मजिज्ञासा ” सूत्रमाद्यमिदं कृतम् ।
धर्माख्यं विषयं वक्तुं मीमांसायाः प्रयोजनम् ॥११॥
सर्वस्यैव हि शास्त्रस्य कर्मणो वाsपि कस्य चित् ।
यावत् प्रयोजनं नोक्तं तावत् तत् केन गृह्यते ? ॥१२॥
मीमांसाख्या तु विद्येयं बहुविद्यान्तराssश्रिता ।
न शुश्रूषयितुं शक्या प्रागनुक्त्वा प्रयोजनम् ॥१३॥
विद्यान्तरेषु नाप्येतद् यद्यभीष्टं प्रयोजनम् ।
अनर्थ प्रापणं तावत्तेभ्यो नाशङ्क्यते क्क चित् ॥१४॥
मीमांसायां त्विहाsज्ञाते दुर्ज्ञाते वा sविवेकतः ।
न्यासमार्गे महान् दोषिति यत्नोपचर्यता ॥१५॥
तस्मात्प्रयोजनं पूर्वमुक्तं सूत्रकृता स्वयम् ।
यत् तेनोक्तं वदेयु ( १ ) स्तद् भाष्यकारादयः कथम् ॥१६॥
सिद्धार्थं ज्ञातसम्बन्धं श्रोतुं श्रोता प्रवर्तते ।
शास्त्रादौ तेन वक्तव्यः सम्बन्धं सप्रयोजनः ॥१७॥
शास्त्रं प्रयोजनं चैव सम्बन्धस्याश्रयावुभौ ।
तदुक्त्यन्तर्गतस्तस्माद् भिन्नो नोक्तः प्रयोजनात् ॥१८॥
‘ सिद्धिः श्रोतृप्रवृत्तीनां सम्बन्धकथनाद्यतः ।
तस्मात् सर्वेषु शास्त्रेषु सम्बन्धः पूर्वमुच्यते ॥१९॥
यावत् प्रयोजनेनास्य सम्बन्धो नाभिधीयते ।
असम्बद्धप्रलापित्वाद् भवेत् तावदसंगतिः ’ ॥२०॥
इह त्वाक्षिप्य सम्बन्धं भाष्यएवाsभिधास्यते ।
धर्मप्रसिद्ध्यसिद्धिभ्यां, ( १ ) तस्मान्नान्योsभिधीयते ॥२१॥
न चाप्यत्राsथशब्देन शास्त्रसम्बन्ध उच्यते ।
सम्बन्धं क्रिययोर्ह्येष शास्त्राच ते पृथक् ॥२२॥
योsप्ययं शास्त्रसम्बन्धो वर्ण्यते कैश्चिदातितः ।
क्रियाssनन्तर्यरूपो वा गुरुपर्वक्रमोsपि वा ॥२३॥
तदतद्भावयोस्तस्य विशेषो नोपलभ्यते ।
श्रोतुर्विधौ निषेधे वा ज्ञाने वा शास्त्रगोचरे ॥२४॥
तस्माद् व्याख्याङ्गमिच्छद्भिः सहेतुः सप्रयोजनः ।
शास्त्रावतारसम्बन्धो वाच्यो नान्यस्तु निष्फलः ॥२५॥