नारा

१.
देवा माझें मीपण ठेवीं आपुले चरणीं । घाली माझे मनीं रूप तुझें ॥१॥
मग मी लोकाचारी असेन वर्तता । राहीन चिंतिता चरण तुझे ॥२॥
चंदनाची वृत्ति वेधले तरुवर "। सबाह्य अभ्यंतर काय झाले ॥३॥
सरिता सिंधूसी निळोनि हरपली । सागरची झाली एकसरें ॥४॥
लवण जळाचे प्रवृत्ति जसे । ऐक्यभावें न दिसे वेगळें कांहीं ॥५॥
नारा म्हणे शरण आलों केशीराजा । ऐसा भाव माझा करींगा वेगीं ॥६॥
२.
तुज मी अनन्य शरण । सर्व पांडुरंगा जाण ॥१॥
माता बाळा कोपे रागें । द्यावें आहारातें मागे ॥२॥
जाय कडीयेसी नघे । परी तिची अंगसंगें ॥३॥
झणे खटी परतें लोटी । परी सदा पायीं घाली मिठी ॥४॥
नारा म्हणे नामयाचा । बापा सांभाळावी वाचा ॥५॥
३.
तुज भांडवल मोक्ष एक गांठी । तो केला पावन तुझ्या नामें ॥१॥
आतां गौप्य काय आहे तुझ्यापाशीं । जें तूं मज देशी पांडुरंगा ॥२॥
चतुर्विध मुक्ति द्दष्टि मज वोळंगती । ध्यातां तुझे चित्तीं चरणकमळ ॥३॥
आणिका ऋद्धि सिद्धि दाखविसी आस । या दासीचा अभिलाष कोण करी ॥४॥
भूतळीचें वैभव निजकर्मभोग । तें तुज उद्वेग करणें बहू ॥५॥
नारा म्हणे नाम्यानें सांगितलें बीज । तेंचि मजसी गुज बोल कांहीं ॥६॥
४.
मी आहें तेथें मग तूं कईंचा । हा उपजन्माचा तोडी वेळ ॥१॥
आपुला करोनि ठेवीं तुझ्या चरणीं । न मानिती कोणी क्षिती नाहीं ॥२॥
सेवासुख देईं हेचि दुणेपण । येर तो अभिमान खंडीं देवा ॥३॥
नारा म्हणे अससी माझिया जिव्हाळा । सुखरुपा विठ्ठला केशीराजा ॥४॥
५.
तुझे चरणीं चित्त रंगलें अनुरागें । बहु जन्म वियोगें शिणलों होतों ॥१॥
उठवितां येथुनी मुरकुंडी घालीं ।  कृपेची साउली देखुनी तुझी ॥२॥
आहाळले पोळले तापत्रई विराले । तृष्णा विभांडीले नानापरी ॥३॥
कामक्रोध मदमत्सरु अहंकार । देह निरंतर जाजावलें ॥४॥
बुडतीया जरी अवचितां सांगडी । तें जीवें न सोडी तैसें झालें ॥५॥
विनवी नामयाचा विष्णुदास नारा । वंशपरंपरा दास तुझा ॥६॥
६.
माझ्या विठोबाचें श्रीमुख साजिरें । झळकती कुंडलें मनोहर ॥१॥
मना तें तूं आठवी आसनीं शयनीं । भोगिसी जन्मनीं सहज सुख ॥२॥
गगनीं असो पैं न येतो मार्तंडू । तैसें तूं अखंडू करीं ध्यान ॥३॥
कमलकळिके जैसा भ्रमर आसक्त । तैसा तूं निश्चित राहें चरणीं ॥४॥
जैसा कां समंधु जीवन जळचरें । येणेंचि निर्धारें द्दढ धरीं ॥५॥
नारा म्हणे माझ्या बापाचें साधन । सांपडली खूण अंतरींची ॥६॥
७.
तापत्रया तापलें देहे असे पीडिलें । वासना विभांडिलें मन माझें ॥१॥
विठोबावेगळें न देखें मी सुख । पाहेन तुझें मुख एकवेळ ॥२॥
सुखाची साउली पाहीन द्दष्टीभरी । जाईन महाद्वारीं लोटांगणी ॥३॥
हारला शीणभाग जन्मजन्मांतरींचा । नारा नामयाचा शरणांगत ॥४॥
८.
पुंडलिकाद्वारीं होतसे वेव्हार । नामयाची पोरें भांडताती ॥१॥
येऊनियां चौघे उभे ठेले सत्वर । बोलताती पोरें नामयाचीं ॥२॥
आमुचा अंकी लागताती पुरणीं " नामयाचे ऋणीं बांधलासी ॥३॥
नामयाचा नारा बैसलासे दारीं । विठोबावरी आळ राला ॥४।
९.
कैंचें आम्हां जाति कुळ । कैंच आम्ही धर्मशीळ ॥१॥
तुझ्या नामीं अनुसरलों । तिहीं लोकीं सरते झालों ॥२॥
नारा विनवी विष्णुदास । आमुचे वंशीं हा विश्वास ॥३॥

१०.
आम्हां व्रत एकादशी । देव केशव तीर्थ तुळसी ॥१॥
अनेक नेणों बा साधन । आमचा विषय हरिकीर्तन ॥२॥
संतसंगती निरंतर । प्रेमधन हें भांडार ॥३॥
विनवी विष्णुदासाचा नारा । आमची ऐसी हे परंपरा ॥४॥
११.
कोटी यज्ञांची हीं फळें । त्यांहुनी हरिनाम आगळें ॥१॥
तें फळ वेगळें सांगावया । नाहीं उपमा द्यावया ॥२॥
महा पातकांचिया राशी । नामें पावती मोक्षासी ॥३॥
दोन अक्षरांसाठीं । गणिका घातली वैकुंठीं ॥४॥
हरिनामाचा संग्रह करा । म्हणे विष्णुदास नारा ॥५॥
१२.
काळा अलोट अभंग । हरीचे दास अंतरंग ॥१॥
हाकारिती वेळोवेळां । कृष्णा गोविंदा गोपाळा ॥२॥
कंठीं तुळसीच्या नाळा । नेत्रीं अश्रूचिया किळा ॥३॥
गुढिया झळकती रोमांकुरीं । कंप न धरेचि शरीरीं ॥४॥
आंतु बाहेरी निरंतरी । मागा पुढां अवघा हरी ॥५॥
संतचरणींचा रज:कण । नारा नामयाचा प्राण ॥६॥
१४.
सुख दु:खा भेटों गेलें । चित्त चैतन्या मिळालें ॥१॥
आला अनुभव नामाचा । ठेवा लाधला प्रेमाचा ॥२॥
जन्ममरणाची काजळी । तुटोनी गेली तये वेळीं ॥३॥
सरले संकल्प विकल्प । ह्रदयीं देखिलें विठ्ठलरूप ॥४॥
शून्य जाले भावाभाव । अवघा आतुडला केशव ॥५॥
नारा म्हणे नामयाचा । मज विश्वास नामाचा ॥६॥